ความสัมพันธ์ระหว่างผลสัมฤทธิ์ในหมวดวิชาเอกภาษาอังกฤษกับผลการฝึกสอนของนักศึกษาคณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มุ่งที่จะศึกษาหาความสัมพันธ์ระหว่างผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนในหมวดวิชาบังคับทางการศึกษา หมวดวิชาเอกภาษาอังกฤษ กับผลการฝึกสอน โดยนำจุดลำดับขั้นสะสมในหมวดวิชาบังคับทางการศึกษา และหมวดวิชาเอกภาษาอังกฤษ และจุดลำดับขั้นในการฝึกสอน ของนักศึกษาคณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ ที่ทำการฝึกสอนภาษาอังกฤษในปีการศึกษา 2517 จำนวน 41 คน และในปีการศึกษา 2518 จำนวน 44 คน มาวิเคราะห์หา (1) สัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ระหว่างจุดลำดับขั้นสะสมในหมวดวิชาบังคับทางการศึกษา กับจุดลำดับขั้นในการฝึกสอน (2) สัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ระหว่างจุดลำดับขั้นสะสมในหมวดวิชาเอกภาษาอังกฤษ กับจุดลำดับขั้นในการฝึกสอน และ (3) สัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์พหุคูณระหว่างจุดลำดับขั้นสะสมในหมวดวิชาบังคับทางการศึกษา ร่วมกับหมวดวิชาเอกภาษาอังกฤษ กับจุดลำดับขั้นในการฝึกสอน ทำการทดสอบค่านัยสำคัญทางสถิติของสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ และสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์พหุคูณ ผลของการวิจัยสรุปได้ ดังนี้ (1) ในปีการศึกษา 2517 จุดลำดับขั้นสะสมในหมวดวิชาเอกภาษาอังกฤษ และจุดลำดับขั้นสะสมในหมวดวิชาบังคับทางการศึกษาร่วมกับหมวดวิชาเอกภาษาอังกฤษ มีความสัมพันธ์กันอย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ .05 กับจุดลำดับขั้นในการฝึกสอน แต่จุดลำดับขั้นสะสมในหมวดวิชาบังคับทางการศึกษา ไม่มีความสัมพันธ์กันอย่างมีนัยสำคัญกับจุดลำดับขั้นการฝึกสอน (2) ในปีการศึกษา 2518 จุดลำดับขั้นสะสมในหมวดวิชาบังคับทางการศึกษา หมวดวิชาเอกภาษาอังกฤษ และจุดลำดับขั้นสะสมของทั้งสองหมวดร่วมกัน ต่างก็มีมีความสัมพันธ์กับจุดลำดับขั้นการฝึกสอนที่ระดับความมีนัยสำคัญ .05