การศึกษาแนวทางการลดปริมาณฝุ่นละอองที่ส่งผลกระทบต่อคนงานในหน่วยงานก่อสร้าง

Abstract

ฝุ่นละอองเป็นปัญหามลภาวะทางอากาศที่สำคัญ โดยหน่วยงานก่อสร้างเป็นหนึ่งในสถานที่สำคัญที่เป็นแหล่งกำเนิดของฝุ่นละออง แต่ปัจจุบันการแก้ไขปัญหาเรื่องฝุ่นละอองจากบริเวณหน่วยงานก่อสร้าง มุ่งเน้นในการป้องกันไม่ให้เกิดการฟุ้งกระจายของฝุ่นละอองออกสู่ภายนอก โดยไม่พิจารณาถึงฝุ่นละอองที่อาจส่งผลกระทบต่อผู้ปฏิบัติงานในหน่วยงานก่อสร้าง งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษากิจกรรมที่ทำให้เกิดฝุ่นละอองในหน่วยงานก่อสร้าง และแนวทางการลดปริมาณการเกิดฝุ่นละออง โดยการปรับปรุงขั้นตอนการทำงานของกิจกรรมการก่อสร้าง ซึ่งผลการศึกษาพบว่า กิจกรรมในหน่วยงานก่อสร้างที่ทำให้เกิดฝุ่นละออง ได้แก่ งานดิน งานคอนกรีต งานไม้ งานระบบ การขนส่ง การจัดเก็บวัสดุ งานสถาปัตยกรรมและการตกแต่ง โดยกิจกรรมที่ทำให้เกิดฝุ่นละอองจากงานสถาปัตยกรรมและการตกแต่ง คือ การตัด การสกัด การขัด การเจาะ เศษวัสดุตกหล่นและการฟุ้งกระจายของเศษวัสดุ และจากการศึกษาเพื่อปรับปรุงขั้นตอนและวิธีการก่อสร้างสำหรับป้องกันการเกิดและฟุ้งกระจายของฝุ่นละออง โดยศึกษาจากกรณีศึกษา 3 กรณี ได้แก่ กรณีศึกษางานปูกระเบื้องเซรามิก กรณีศึกษางานตัดฝ้า และกรณีศึกษางานขัดพื้น พบว่า การเพิ่มการป้องกันการเกิดฝุ่นละออง การเปลี่ยนแปลงและเพิ่มเติมอุปกรณ์ที่ใช้ในกิจกรรมการก่อสร้างให้เหมาะสม สามารถลดปริมาณการเกิดฝุ่นละออง และป้องกันการฟุ้งกระจายของฝุ่นละอองที่อาจเข้าสู่คนงานลงได้ประมาณ 3-6 เท่า เมื่อเปรียบเทียบกับวิธีการดำเนินกิจกรรมก่อสร้างที่ไม่มีการป้องกันการเกิดและฟุ้งกระจายของฝุ่นละออง นอกจากนี้จากการเปรียบเทียบต้นทุนระหว่างกิจกรรม ที่มีการป้องกันการเกิดและฟุ้งกระจายของฝุ่นละออง กับกิจกรรมที่ไม่มีการป้องกันการเกิดและฟุ้งกระจายของฝุ่นละออง พบว่า ในกรณีศึกษางานปูกระเบื้องเซรามิกและงานตัดฝ้า ขั้นตอนการก่อสร้างที่มีการป้องกันการเกิดและฟุ้งกระจายของฝุ่นละออง มีต้นทุนต่ำกว่าการก่อสร้างที่ไม่มีการป้องกันการเกิดและฟุ้งกระจายของฝุ่นละออง ส่วนกรณีศึกษางานขัดพื้น พบว่า ขั้นตอนการก่อสร้างที่มีการป้องกันการเกิดและฟุ้งกระจายของฝุ่นละออง มีต้นทุนสูงกว่าการก่อสร้างที่ไม่มีการป้องกันการเกิดและฟุ้งกระจายของฝุ่นละออง