ความสามารถในการพูดของเด็กก่อนวัยเรียน

Abstract

การทำวิจัยเรื่องนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อศึกษาและเปรียบเทียบความสามารถในการรู้จักคำศัพท์และและการพูดเป็นประโยคของเด็กชายและเด็กหญิงที่อายุ 5-6 ปี และเพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างความสามารถในการรู้จักคำศัพท์ และการพูดเป็นประโยคของเด็กก่อนวัยเรียน ตัวอย่างประชากรที่ใช้ในการวิจัยเรื่องนี้ เป็นเด็กระดับชั้นอนุบาลปีที่ 2 ที่มีอายุระหว่าง 5-6 ปี จากโรงเรียนเอกชนและรัฐบาลในเขตกรุงเทพมหานคร จำนวน 6 โรง ๆ ละ 10 คนรวมทั้งสิ้น 60 คน เป็นนักเรียนชายและนักเรียนหญิงจำนวนเท่า ๆ กัน การสุ่มโรงเรียนใช้การสุ่มแบบเจาะจง ส่วนการสุ่มนักเรียนใช้การสุ่มอย่างง่าย เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยประกอบด้วย ภาพระบายสีขนาด 9 X 12 นิ้ว รวม 5 ภาพ ภาพทั้ง 5 เป็นเรื่องเกี่ยวกับครอบครัวและอาหาร สัตว์เลี้ยง สถานที่สำคัญในชุมนุมชน ศาสนาและการคมนาคม ขณะที่ให้เด็กดูภาพจะใช้คำถามเป็นสื่อนำในการตอบเป็นคำและประโยค คือ “หนูเห็นอะไรในภาพนี้บ้าง” และ “หนูเห็นใครทำอะไรบ้าง” ผู้วิจัยบันทึกคะแนนคำศัพท์ของแต่ละคนลงในตารางคำศัพท์ และบันทึกการพูดเป็นประโยคพร้อมทั้งใช้เทปบันทึกเสียงประกอบ เปรียบเทียบความแตกต่างของความสามารถในการรู้จักคำศัพท์และการพูดเป็นประโยคระหว่างกลุ่มเด็กชายและกลุ่มเด็กหญิง โดยใช้การทดสอบค่า t และหาค่าความสัมพันธ์ระหว่างความสามารถในการรู้จักคำศัพท์และการพูดเป็นประโยคของเด็กก่อนวัยเรียน โดยใช้การหาค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์แบบเพียร์สัน ผลการวิจัยพบว่า (1) เด็กชายและเด็กหญิงมีความสามารถในการรู้จักคำศัพท์และการพูดเป็นประโยคไม่แตกต่างกัน และ (2) สัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ระหว่างการรู้จักคำศัพท์และการพูดเป็นประโยคของเด็กก่อนวัยเรียนมีค่าเท่ากับ .39