อิทธิพลของอุณภูมิกายที่มีต่อความสามารถในการทำงาน

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มุ่งหวังที่จะศึกษาอิทธิพลของอุณหภูมิกายที่มีต่อความสามารถในการทำงานโดยใช้นิสิตชายที่มีสมรรถภาพทางกายดี จำนวน 9 คน ออกกำลังด้วยการถีบจักรยานวัดงานจนหมดแรง ในสภาพอากาศแวดล้อมปกติ 2 ครั้ง คือ เมื่ออุณหภูมิกายปกติครั้งหนึ่งและเมื่ออุณหภูมิกายสูงกว่าปกติอีกครั้งหนึ่ง โดยเว้นระยะห่าง 3 วัน วัดปริมาณงานที่ทำได้ อัตราชีพจร อุณหภูมิทวารหนัก ปริมาตรอากาศหายใจ และน้ำหนักตัวที่ลดลงก่อนออกกำลัง ขณะออกกำลัง และภายหลังการออกกำลัง จนกระทั่งคืนสู่สภาพปกติ นำผลของกรทดลองไปหาค่าสถิติ โดยการทดสอบค่า "ที" ( t-test ) ผลการวิจัยพบว่า ในการออกกำลัง เมื่ออุณหภูมิกายต่างกันเล็กน้อย (0.5 ซ) ปริมาณงานที่ทำได้ อัตราชีพจรสูงสุด อุณหภูมิทวารหนักที่เพิ่มขึ้น ปริมาตรอากาศหายใจและน้ำหนักตัวที่ลดลงไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับความมีนัยสำคัญ 0.05 ในทั้งสองภาวะ คือ อุณหภูมิกายปกติ และอุณหภูมิกายสูงกว่าปกติเล็กน้อย (0.5 ซ) ในระยะคืนสู่สภาพปกติ เวลาการคืนสู่สภาพปกติของอัตราชีพจร และอุณหภูมิทวารหนักใช้เวลามากกว่าการคืนสู่สภาพปกติของปริมาตรอากาศหายใจอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับความมีนัยสำคัญ 0.01 และระยะเวลาการคืนสู่สภาพปกติของอุณหภูมิทวารหนักขึ้นอยู่กับความร้อนที่สะสมในร่างกายระหว่างออกกำลัง