ตัวแปรที่เกี่ยวข้องกับลักษณะความเป็นผู้นำของนักศึกษาพยาบาล ในกรุงเทพมหานคร

Abstract

ศึกษาเปรียบเทียบตัวแปรต่างๆ ได้แก่ ความวิตกกังวล มโนภาพแห่งตน ความคิดสร้างสรรค์ ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน และลักษณะความเป็นผู้นำ ระหว่างกลุ่มผู้นำและกลุ่มผู้ตาม และระหว่างนักศึกษาสองหลักสูตรทั้งในกลุ่มผู้นำและกลุ่มผู้ตาม และหาค่าสหสัมพันธ์พหุคูณของตัวแปรดังกล่าวข้างต้นที่เกี่ยวข้องกับลักษณะความเป็นผู้นำ ของนักศึกษาพยาบาลในกรุงเทพมหานคร ตลอดจนสร้างสมการทำนายลักษณะความเป็นผู้นำของนักศึกษาพยาบาล กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ เป็นนักศึกษาพยาบาลชั้นปีสุดท้ายจากโรงเรียนพยาบาล วิทยาลัยพยาบาลและคณะพยาบาลศาสตร์ ในกรุงเทพมหานครจำนวนทั้งหมด 5 แห่ง ปีการศึกษา 2521 จำนวน 426 คน การเปรียบเทียบความแตกต่างของตัวแปรต่างๆ ตรวจสอบโดยใช้ค่าที (t-test) และได้คำนวณหาค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์พหุคูณโดยใช้วิธีการวิเคราะห์ความถดถอยพหุคูณเพิ่มตัวแปรเป็นขั้นๆ (The Stepwise Multiple Regression Analysis) และทดสอบความมีนัยสำคัญของค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์พหุคูณด้วยอัตราส่วนเอฟ (F-ratio) ผลการวิจัยสรุปได้ดังนี้ คือ 1) นักศึกษากลุ่มผู้นำทั้งหมดมีลักษณะความเป็นผู้นำสูงกว่านักศึกษากลุ่มผู้ตามทั้งหมดอย่างมีนัยสำคัญ (p < .001) ไม่พบความแตกต่างของคะแนนลักษณะความเป็นผู้นำระหว่างนักศึกษาหลักสูตรอนุปริญญากับนักศึกษาหลักสูตรปริญญา ทั้งในกลุ่มผู้นำและกลุ่มผู้ตาม (p > .o5) 2) นักศึกษากลุ่มผู้นำทั้งหมดมีความวิตกกังวลต่ำกว่านักศึกษากลุ่มผู้ตามทั้งหมดอย่างมีนัยสำคัญ (p < .o5) และพบว่านักศึกษาหลักสูตรปริญญามีความวิตกกังวลต่ำกว่านักศึกษาหลักสูตรอนุปริญญาอย่างมีนัยสำคัญ (p < .001) ทั้งในกลุ่มผู้นำและกลุ่มผู้ตาม 3) นักศึกษากลุ่มผู้นำทั้งหมดมีมโนภาพแห่งตนสูงกว่านักศึกษากลุ่มผู้ตามทั้งหมดอย่างมีนัยสำคัญ (p < .001) และพบว่านักศึกษาหลักสูตรปริญญามโนภาพแห่งตนสูงกว่านักศึกษาหลักสูตรอนุปริญญาในกลุ่มผู้ตาม อย่างมีนัยสำคัญ (p < .05) แต่ไม่พบความแตกต่างระหว่างนักศึกษาทั้งสองหลักสูตรอย่างมีนัยสำคัญ (p > .05). 4) ไม่พบความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญของกลุ่มตัวอย่างทุกกลุ่มของตัวแปรความคิดสร้างสรรค์ (p > .05). 5) ไม่พบความแตกต่างของผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนระหว่างกลุ่มผู้นำทั้งหมดกับกลุ่มผู้ตามทั้งหมด อย่างมีนัยสำคัญ (p > .05) แต่พบว่านักศึกษาหลักสูตรปริญญาตรีมีคะแนนผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนสูงกว่า นักศึกษาหลักสูตรอนุปริญญาอย่างมีนัยสำคัญ (p < .001) ทั้งในกลุ่มผู้นำและกลุ่มผู้ตาม 6) ค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์พหุคูณระหว่างตัวเกณฑ์ คือ ลักษณะความเป็นผู้นำ กับตัวแปรความวิตกกังวล มโนภาพแห่งตน ความคิดสร้างสรรค์ และผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน เท่ากับ .3572 (p < .01) ได้สมการพยากรณ์ลักษณะความเป็นผู้นำที่มีนัยสำคัญ ในรูปคะแนนดิบได้สมการในรูปคะแนนมาตรฐาน