ต้นทุนการผลิตนักศึกษารายหัวของวิทยาลัยการค้า

Abstract

วิทยานิพนธ์ฉบับนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาถึงต้นทุนการผลิตนักศึกษารายหัวของวิทยาลัยการค้า ระหว่างปีงบประมาณ 2522-2524 และการศึกษาเปรียบเทียบต้นทุนการผลิตนักศึกษารายหัวสาขาสังคมศาสตร์ ประจำปีงบประมาณ 2522 ระหว่างวิทยาลัยการค้าซึ่งเป็นวิทยาลัยเอกชนกับจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยซึ่งเป็นมหาวิทยาลัยของรัฐ เพื่อทราบถึงองค์ประกอบสำคัญที่ทำให้ต้นทุนการผลิตนักศึกษาของสถาบันอุดมศึกษาทั้งสองแห่งต่างกัน ในการวิเคราะห์ต้นทุนการผลิตนักศึกษารายหัว ได้จำแนกต้นทุนรายหัวออกเป็นสองส่วน คือ การวิเคราะห์ต้นทุนดำเนินการรายหัว และการวิเคราะห์ต้นทุนด้านทรัพย์สินรายหัว ผลจากการวิเคราะห์ต้นทุนการผลิตนักศึกษารายหัวของวิทยาลัยการค้าพบว่า ปีงบประมาณ 2522 วิทยาลัยการค้ามีต้นทุนการผลิตนักศึกษารายหัวเท่ากับ 5,807.25 บาท ซึ่งประกอบด้วยต้นทุนดำเนินการรายหัวเท่ากับ 4,349.67 บาท และต้นทุนด้านทรัพย์สินรายหัว เท่ากับ 1,358.58 บาท ปีงบประมาณ 2523 วิทยาลัยการค้ามีต้นทุนการผลิตนักศึกษารายหัว เท่ากับ 6,033.17 บาท ประกอบด้วยต้นทุนดำเนินการรายหัวเท่ากับ 4,699.60 บาท และต้นทุนด้านทรัพย์สินรายหัว เท่ากับ 1,333.57 บาท ปีงบประมาณ 2524 วิทยาลัยการค้ามีต้นทุนการผลิตนักศึกษารายหัวเท่ากับ 6,130.79 บาท ซึ่งประกอบด้วยต้นทุนดำเนินการรายหัวเท่ากับ 4,826.33 บาท และต้นทุนด้านทรัพย์สินรายหัว เท่ากับ 1,304.46 บาท จากการศึกษาเปรียบเทียบต้นทุนการผลิตนักศึกษารายหัว สาขาสังคมศาสตร์ระหว่างวิทยาลัยการค้า กับจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ประจำปีงบประมาณ 2522 พบว่า ผลที่ได้เป็นไปตามสมมติฐาน คือ ต้นทุนการผลิตนักศึกษารายหัวสาขาสังคมศาสตร์ของวิทยาลัยการค้า ต่ำกว่าจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย กล่าวคือ สาขาสังคมศาสตร์วิทยาลัยการค้า มีต้นทุนการผลิตนักศึกษารายหัว เท่ากับ 5,708.25 บาท ซึ่งประกอบด้วยต้นทุนดำเนินการรายหัวเท่ากับ 4,349.67 บาท และต้นทุนด้านทรัพย์สินรายหัวเท่ากับ 1,358.58 บาท และจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยมีต้นทุนการผลิตนักศึกษารายหัว เท่ากับ 15,187.- บาท ซึ่งประกอบด้วยต้นทุนดำเนินการรายหัวเท่ากับ 12,992.- บาท และต้นทุนด้านทรัพย์สินรายหัว เท่ากับ 2,195.- บาท ผลจากการวิเคราะห์ในรายละเอียดปรากฏว่าต้นทุนการผลิตนักศึกษารายหัวในหมวดเงินเดือน เป็นส่วนสำคัญที่ทำให้จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย สาขาสังคมศาสตร์ มีต้นทุนรายหัวสูงกว่าต้นทุนรายหัวของวิทยาลัยการค้าในสาขาเดียวกัน ทั้งนี้ เนื่องจากการที่จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย สาขาสังคมศาสตร์มีจำนวนอาจารย์ประจำและบุคลากรมากกว่าจำนวนอาจารย์ประจำและบุคลากรของวิทยาลัยการค้าในสาขาเดียวกัน และจำนวนนักศึกษาสาขาสังคมศาสตร์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยน้อยกว่าจำนวนนักศึกษาสาขาสังคมศาสตร์วิทยาลัยการค้า ข้อเสนอแนะสำหรับการวิจัย คือ ควรมีการวิจัยต้นทุนการผลิตนักศึกษารายหัวของสถาบันอุดมศึกษาเอกชนทุกแห่ง เพื่อประโยชน์ต่อรัฐและสถาบันอุดมศึกษาเอกชนในการกำหนดและควบคุมอัตราค่าธรรมเนียมต่างๆ ได้อย่างเหมาะสม นอกจากนี้ควรมีการวิจัยถึงต้นทุนด้านผู้ใช้บริการการศึกษาเพื่อให้การศึกษาต้นทุนทางการศึกษาสมบูรณ์ยิ่งขึ้น