กรดแลคติคในเลือดกับการเหน็ดเหนื่อยของกล้ามเนื้อ

Abstract

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษากรดแลคติคในเลือดที่มีผลต่อการเหน็ดเหนื่อยของกล้ามเนื้อ โดยให้ผู้เข้ารับการทดลองทำงานด้วยการถีบจักรยานวัดงานที่ระดับความหนัก 70%, 90%, 110% และ 130% ของความสามารถสูงสุดในการจับออกซิเจน โดยให้ผู้เข้ารับการทดลองแต่ละคนทำงานติดต่อกันไปจนไม่สามารถทำต่อไปได้ไหว ตัวอย่างประชากรที่ใช้ในการวิจัยเป็นนิสิตชาย ภาควิชาพลศึกษา คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย จำนวน 15 คน ทุกคนมีสมรรถภาพทางกายสมบูรณ์ มีอายุเฉลี่ย 21.53 ปี น้ำหนักตัวโดยเฉลี่ย 57.73 กิโลกรัม และมีส่วนสูงเฉลี่ย 166.73 เซนติเมตร ในการวิจัยทำการเก็บตัวอย่างเลือดผู้เข้ารับการทดลองทุกคน ๆ ละ 5 ครั้ง คือ ขณะพักผ่อน และหลังจากการทำงานที่ระดับความหนัก 70%, 90%, 110% และ 130% ของความสามารถสูงสุดในการจับออกซิเจน แล้วนำไปวิเคราะห์หากรดแลคติคในเลือด หลังจากนั้นนำเอาผลที่ได้จากการวิเคราะห์กรดแลคติคในเลือดมาหาค่าทางสถิติ โดยวิเคราะห์ความแปรปรวนแบบทางเดียว (One-Way Analysis of Variance) และเปรียบเทียบความแตกต่างเป็นรายคู่ตามวิธีของเชฟเฟ่ (Scheffe’) ผลการวิจัยพบว่าความเข้มข้นของกรดแลคติคในเลือดขณะพัก และในการทำงานที่ระดับความหนักของงานแตกต่างกันทั้ง 4 ชนิด มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ .01 และพบว่าอัตราการสะสมโดยเฉลี่ยของกรดแลคติคในเลือดของผู้เข้ารับการทดลองแต่ละคนจะมีอยู่ต่ำในการทำงานที่มีระยะเวลานาน (เช่นในการทำงานที่ระดับความหนักของงาน 70% ของความสามารถสูงสุดในการจับออกซิเจนจะใช้เวลาโดยเฉลี่ย 9-27 นาที มีกรดแลคติคสะสมอยู่ .36 mM.) ส่วนในการทำงานในช่วงเวลาสั้น ๆ อัตราการสะสมของกรดแลคติคในเลือดจะสูงกว่า (เช่นในการทำงานที่ระดับความหนัก 130% ของความสามารถสูงสุดในการจับออกซิเจน ซึ่งใช้เวลาในการทำงานเฉลี่ย 3.10 นาที จะมีกรดแลคติคสะสมอยู่ 2.47 mM.) จะเห็นได้ว่าความเข้มข้นของกรดแลคติคในเลือดที่เพิ่มขึ้นเนื่องมาจากความหนักของงานและระยะเวลาในการทำงาน แสดงว่าความเข้มข้นของกรดแลคติคในเลือดไม่ใช่องค์ประกอบที่สำคัญที่ทำให้เกิดความเหน็ดเหนื่อยของกล้ามเนื้อ