อิทธิพลของอุณหภูมิอากาศแวดล้อมต่อสมรรถภาพทางการงานที่ศึกษา โดยวิธีเออร์โกเมตรีย์

Abstract

การวิจัยนี้มีความมุ่งหมายที่จะศึกษาอิทธิพลแห่งอุณหภูมิของอากาศแวดล้อมต่อสมรรถภาพทางการงานที่ศึกษาโดยวิธีเออร์โกเมตรีย์ ในขณะออกกำลังปริมาณที่เท่ากัน ความชื้นสัมพัทธ์ใกล้เคียงกัน (70±10%) ณ ที่อุณหภูมิแตกต่างกัน คือ 20 ̊ซ 25 ̊ซ 30 ̊ซ 35 ̊ซ และ 40 ̊ซ โดยสุ่มตัวอย่างจากนิสิตชายปีที่ 1 และปีที่ 2 ของมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ พลศึกษา ซึ่งมีสุขภาพสมบูรณ์ มีน้ำหนักและส่วนสูงใกล้เคียงกัน จำนวน 15 คน ออกกำลังถีบจักรยานวัดงานในอากาศแวดล้อมต่างกัน 6 นาที นับอัตราชีพจรทุก 1 นาที นำอัตราชีพจรในขณะที่อยู่ที่ภาวะคงตัว (Steady state) ไปอ่านตารางการแปลผลของออสตรานด์ (Astrand) เพื่อหาค่าสมรรถภาพสูงสุดในการจับออกซิเจน ผลปรากฏว่า อัตราชีพจรขณะทำงานที่อุณหภูมิ 20 ̊ซ 25 ̊ซ และ 30 ̊ซ ไม่มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 แต่ที่อุณหภูมิ 35 ̊ซ กับ 40 ̊ซ อัตราชีพจรแตกต่างกันกับที่อุณหภูมิ 20 ̊ซ 25 ̊ซ และ 30 ̊ซ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 และสมรรถภาพสูงสุดในการจับออกซิเจนที่อุณหภูมิ 20 ̊ซ 25 ̊ซ และ 30 ̊ซ ไม่มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 แต่ที่อุณหภูมิ 35 ̊ซ กับ 40 ̊ซ มีความแตกต่างกันกับที่อุณหภูมิ 20 ̊ซ 25 ̊ซ และ 30 ̊ซ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 สรุปได้ว่า อุณหภูมิ 35 ̊ซ กับ 40 ̊ซ มีอิทธิพลต่ออัตราชีพจรขณะทำงาน และสมรรถภาพทางการงาน ทำให้สมรรถภาพทางการงานลดลงเห็นได้ชัดเจน อุณหภูมิที่เหมาะในการออกกำลังกายอยู่ระหว่างอุณหภูมิ 20 ̊ซ ถึง 30 ̊ซ และอุณหภูมิวิกฤตที่ทำให้สมรรถภาพทางการงานลดลง คือ อุณหภูมิ 35 ̊ซ.