การเปรียบเทียบผลของการสอนทักษะการทวนซ้ำด้วยวิธีบรรยาย การให้ตัวแบบและบทบาทสมมติแก่นักศึกษาจิตวิทยาการปรึกษา

Abstract

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาเปรียบเทียบผลของการสอนทักษะการทวนซ้ำด้วยวิธีสอน 3 แบบ คือการบรรยาย การให้ตัวแบบและบทบาทสมมติแก่นักศึกษาจิตวิทยาการปรึกษากลุ่มตัวอย่างเป็นนิสิตชั้นปีที่ 3 คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยที่กำลังเรียนวิชา 417-313 การวัดทางจิตวิทยา ภาคต้น ปีการศึกษา 2524 สุ่มตัวอย่างแบบง่ายได้นิสิต 33 คน จากนั้นสุ่มแบบไม่เจาะจงเข้ารับเงื่อนไขการทดลอง 3 เงื่อนไข คือ กลุ่มบรรยาย กลุ่มให้ตัวแบบและกลุ่มบทบาทสมมติ การวิจัยนี้เป็นการทดลองแบบแยกส่วน (Split – Plot Design) ซึ่งมีวิธีสอนทั้ง 3 วิธีและจำนวนครั้งของการสอนเป็นตัวแปรอิสระ และมีการวัดซ้ำใน 1 ตัวแปรคือการสอนซ้ำเป็นครั้งที่ 2 มีผลสัมฤทธิ์ของการเรียนเรื่องทักษะการทวนซ้ำเป็นตัวแปรตามโดยมีสมมติฐานการวิจัยว่า (1) ผลสัมฤทธิ์ของการเรียนทักษะการทวนซ้ำของกลุ่มที่สอนด้วยการบรรยายการให้ตัวแบบและบทบาทสมมติแตกต่างกัน (2) ผลสัมฤทธิ์ของการเรียนทักษะการทวนซ้ำของกลุ่มที่สอนด้วยวิธีสอนทั้ง 3 จากการสอนครั้งเดียวและสอน 2 ครั้งแตกต่างกันเครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยได้แก่ แผนการสอนแบบบรรยาย เทปโทรทัศน์ที่ใช้แสดงตัวแบบบท (script) สำหรับแสดงบทบาทสมมติ และแบบทดสอบผลสัมฤทธิ์ของการเรียนทักษะการทวนซ้ำ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล คือ การวิเคราะห์ความแปรปรวน 2 ตัวแปรด้วยวิธีวัดซ้ำ 1 ตัวแปร (Two – Factor Analysis of Variance Repeated Measure On One Factor) และการเปรียบเทียบพหุคูณด้วยวิธีการที่ (T- Method) ของทูกี (Tukey) ผลการวิจัยสนับสนุนสมมติฐานการวิจัยทั้ง 2 ข้อ ที่ระดับนัยสำคัญ .01 และจากผลการเปรียบเทียบพหุคูณระหว่างค่าเฉลี่ยของคะแนนผลสัมฤทธิ์ของการเรียนทักษะการทวนซ้ำ ด้วยวิธีสอนทั้ง 3 แบบ ปรากฏว่า วิธีสอนแบบบทบาทสมมติเป็นวิธีสอนที่ให้ผลสัมฤทธิ์สูงที่สุดรองลงมาคือวิธีสอนแบบให้ตัวแบบและบรรยายตามลำดับ และผลสัมฤทธิ์ของการเรียนทักษะการทวนซ้ำของทั้ง 3 กลุ่มจากการสอน 2 ครั้งสูงกว่าผลสัมฤทธิ์จากการสอนครั้งเดียวอย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ .01