ผลการเสริมแรงด้วยวาจาที่มีต่อสัมฤทธิผลการทำงาน ของนักเรียนที่ชอบสมาคมและแยกตัว

Abstract

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อที่จะศึกษาว่า การให้การเสริมแรงด้วยวาจาแบบการชมเชยและการติเตียนจะมีผลต่อสัมฤทธิผลการทำงานของนักเรียนที่ชอบสมาคมและแยกตัวหรือไม่ อย่างไร กลุ่มตัวอย่างเป็นนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 ปีการศึกษา 2517 ของโรงเรียนสตรีวิทยา กรุงเทพมหานคร จำนวน 90 คน เป็นนักเรียนที่ชอบสมาคม 45 คน นักเรียนที่ชอบแยกตัว 45 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยคือแบบสอบถามคัดเลือกกลุ่มตัวอย่างและแบบทดสอบวัดสัมฤทธิผลทางการทำงาน ผู้วิจัยแบ่งกลุ่มตัวอย่างออกเป็น 3 กลุ่มกลุ่มละ 30 คน โดยให้แต่ละกลุ่มมีนักเรียนที่ชอบสมาคมและแยกตัวจำนวนเท่า ๆ กัน ให้แต่ละกลุ่มทำแบบทดสอบวัดสัมฤทธิผลการทำงาน กลุ่มที่หนึ่งจะได้รับการชมเชย กลุ่มที่สองจะได้รับการติเตียนก่อนทำการสอบทุกครั้ง ส่วนกลุ่มที่สามให้ทำงานตามปกติเปรียบเทียบผลความแตกต่างของสัมฤทธิผลการทำงานของแต่ละกลุ่มโดยการหาค่ามัชฌิมเลขคณิตการวิเคราะห์ความแปรปรวน และวิธีการนิวแมน คูลส์ ผลการวิจัยพบว่าการชมเชยและการติเตียนมีผลต่อสัมฤทธิผลการทำงานของนักเรียน การชมเชยและการติเตียนทำให้นักเรียนมีสัมฤทธิผลการทำงานดีกว่าการไม่ชมไม่ติ คะแนนสัมฤทธิผลการทำงานของนักเรียนในกลุ่มชมและกลุ่มติไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญ การชมเชยและการติเตียนมีผลต่อสัมฤทธิผลการทำงานของนักเรียนที่ชอบสมาคมและแยกตัวเหมือนกัน คะแนนสัมฤทธิผลการทำงานของนักเรียนที่ชอบสมาคมและแยกตัวภายในกลุ่มชม กลุ่มติ และกลุ่มควบคุมไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญ แต่คะแนนสัมฤทธิผลการทำงานมีความสัมพันธ์กันกับประเภทของนักเรียน การเสริมแรงด้วยวาจาที่ให้และจำนวนครั้งของการทดสอบ