การวิเคราะห์สถิติการเรียนสำเร็จการศึกษาของประชากรไทย ปีสำมะโนประชากร 1970

Abstract

การวิเคราะห์สถิติการสำเร็จการศึกษาจากสำมะโนประชากรปี 1970 นี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อหาระดับการศึกษาของประชากรไทย เปรียบเทียบประสิทธิภาพทางการศึกษาของจังหวัดและภูมิภาคต่างๆสำหรับการวางแผนงานการศึกษา ด้วยวิธีหาระดับชั้นการศึกษาเฉลี่ยของประชากร ดัชนีการศึกษาคือ เรโชการเรียนสำเร็จ และเรโชการยึดเหนี่ยวแล้วเปรียบเทียบกับผลการวิเคราะห์สถิติการสำเร็จการศึกษาจากสำมะโนประชากรปี 1960 ที่ยูเนสโก (UNESCO) และกอร์ดอน โฮลมเกรน (Gordon Holmgren) วิเคราะห์ไว้ได้ข้อค้นพบดังนี้ 1. ระดับการศึกษาของประชากรไทยส่วนใหญ่สำเร็จชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 ในรอบสิบปี ระดับการศึกษาของประชากรเพิ่มจากชั้นประถมศึกษาปีที่ 2.4 เป็นชั้นประถมศึกษาปีที่ 3.1 สำหรับประชากรอายุ 6 ปีขึ้นไป และเพิ่มจากชั้นประถมศึกษาปีที่ 3.5 เป็นชั้นประถมศึกษาปีที่ 3.8 สำหรับประชากรอายุ 15 ปีขึ้นไป ระดับการศึกษาของประชากรในภูมิภาคต่างๆมีค่าเฉลี่ยใกล้เคียงสม่ำเสมอกันมากกว่าในปีสำมะโนประชากร 1960 เพราะระดับการศึกษาของประชากรในภาคกลางกับภาคตะวันออกเฉียงเหนือเพิ่มขึ้นเล็กน้อย ส่วนภาคเหนือและภาคใต้เพิ่มขึ้นมาก 2. ทั่วราชอาณาจักรมีประชากรอายุ 15 ปีขึ้นไปไม่ได้รับการศึกษาร้อยละ 25.8 เรียนสำเร็จระดับประถมศึกษาร้อยละ 66.6 ระดับมัธยมศึกษาร้อยละ 6.3 และระดับอุดมศึกษาร้อยละ 1.4 ภาคใต้มีสัดส่วนของประชากรที่ไม่ได้รับการศึกษาสูงสุด รองลงมาคือภาคเหนือ ภาคกลาง และภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ตามลำดับ สัดส่วนของประชากรที่ได้รับการศึกษาสูงกว่าระดับการศึกษาภาคบังคับของภาคกลางมีค่าสูงสุด รองลงมาคือภาคใต้ ภาคเหนือ และภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ตามลำดับ สัดส่วนของประชากรที่ไม่ได้รับการศึกษาและได้รับการศึกษาในระดับต่ำลดลง แต่ระดับสูงเพิ่มขึ้นมากทุกระดับ 3. ประสิทธิภาพทางการศึกษาของภาคกลางมีค่าสูงสุด รองลงมาคือภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ภาคเหนือ และภาคใต้ ตามลำดับ ในรอบสิบปีมานี้บางจังหวัดมีประสิทธิภาพทางการศึกษาลดลง แต่ส่วนมากดีขึ้น การสำเร็จการศึกษาของประชากรในรอบสิบปีที่ผ่านมาได้มีความก้าวหน้าขึ้นอย่างน่าพึงพอใจทั้งในระดับจังหวัด และระดับภูมิภาค