ความสัมพันธ์ระหว่างภูมิหลัง ปัจจัยด้านกายภาพ จิตใจ และสังคม กับสภาวะสุขภาพจิตของประชาชนในเขตอุตสาหกรรม ภาคตะวันออกของประเทศไทย

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาสภาวะสุขภาพจิตของประชาชนในเขตอุตสาหกรรม ภาคตะวันออกของประเทศไทย จำแนกตามภูมิหลัง ลักษณะการทำงาน ลักษณะการกระจายตัวของอุตสาหกรรมและประเภทโรงงานอุตสาหกรรม ตลอดจนศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างภูมิหลัง ปัจจัยด้านกายภาพ จิตใจและสังคมกับสภาวะสุขภาพจิต และศึกษาตัวทำนายสภาวะสุขภาพจิต ตัวอย่างประชากรในการวิจัยเป็นประชาชนในเขตอุตสาหกรรมภาคตะวันออก ซึ่งได้จากการสุ่มตัวอย่างแบบหลายขั้นตอน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยเป็นแบบสอบถามปัจจัยด้านกายภาพ จิตใจและสังคม ซึ่งผู้วิจัยสร้างขึ้นเอง และแบบสำรวจความเครียดของประชาชนซึ่งเป็นแบบสำรวจมาตรฐาน ผลการวิจัยพบว่า 1. ประชาชนในเขตอุตสาหกรรม โดยภาพรวมมีสภาวะสุขภาพจิตที่ไม่ดี 2. ประชาชนในเขตอุตสาหกรรม ที่มีเพศ รายได้ของบุคคล ระยะเวลาการเข้ามาอยู่อาศัยในเขตอุตสาหกรรม ลักษณะการทำงานที่แตกต่างกัน มีค่าเฉลี่ยสภาวะสุขภาพจิตไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ และเมื่อจำแนกตามระดับการศึกษา ลักษณะการกระจายตัวของอุตสาหกรรม และประเภทโรงงานอุตสาหกรรม พบว่า ค่าเฉลี่ยสภาวะสุขภาพจิตของประชาชนแต่ละกลุ่มแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 3. ภูมิหลังในด้านระดับการศึกษา ปัจจัยด้านกายภาพ จิตใจ และสังคมของประชาชนในเขตอุตสาหกรรมมีความสัมพันธ์กับสภาวะสุขภาพจิต อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05, .001, .001 และ .001 ตามลำดับ แต่เพศ รายได้ของบุคคล ระยะเวลาของการเข้ามาอยู่อาศัยในเขตอุตสาหกรรม ไม่มีความสัมพันธ์กับสภาวะสุขภาพจิตอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ 4. ตัวแปรที่มีความสำคัญ ในการร่วมกันทำนายสภาวะสุขภาพจิตของประชาชน ในเขตอุตสาหกรรม ได้อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติในทุกกลุ่มคือ ปัจจัยด้านจิตใจและกายภาพ ส่วนตัวแปรที่สามารถทำนายสภาวะสุขภาพจิตได้ในประชาชนบางกลุ่มคือ ระดับกรศึกษา รายได้ ระยะเวลาของการเข้ามาอยู่อาศัยในเขตอุตสาหกรรมและเพศ ยกเว้นประชาชนในเขตอุตสาหกรรมที่ใช้เทคโนโลยีชั้นสูง ตัวแปรสำคัญในการร่วมกันทำนายสภาวะสุขภาพจิตอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติคือ ปัจจัยด้านจิตใจและรายได้