การจำลองเชิงตัวเลขของคลื่นใกล้ฝั่งในอ่าวไทย

Abstract

ระบบพยากรณ์ความสูงของคลื่นที่ใช้อยู่ในประเทศไทยมีพื้นฐานมาจากแบบจําลองเชิงตัวเลข WAve Model (WAM) ซึ่งยังขาดคุณสมบัติในการคํานวณคลื่นชายฝั่ง จึงได้ศึกษาโดยการนําผลการ คํานวณในพื้นที่เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ของ WAM มาเป็นพลังงานของบริเวณพื้นที่ขอบเปิดของ แบบจําลอง Simulating WAve Near shore (SWAN) ซึ่งเป็นแบบจําลองเชิงตัวเลขที่ออกแบบมาสําหรับ การคํานวณคลื่นบริเวณชายฝั่ง ระหว่างพื้นที่ ละติจูด 6 - 14 องศาเหนือ ลองจิจูด 99 - 103 องศา ตะวันออก ความละเอียดในการคํานวณ 3x3 กิโลเมตร ใช้ข้อมูลลมที่ความสูง 10 เมตร จากระดับน้ำทะเลความละเอียด 1 องศา x 1 องศา (111 x 111 ตารางกิโลเมตร) ทุกๆ 12 ชั่วโมงจาก Navy Operational Global Atmosphere Prediction System (NOGAPS) พบว่าแบบจําลองทั้งสองสามารถทํางานต่อเนื่องกันได้เป็น อย่างดี โดย SWAN สามารถรับพลังงานของคลื่น ณ จุดที่กําหนดให้ในบริเวณพื้นที่ขอบเปิดของการคํานวณจาก WAM ได้ผลการคํานวณคลื่นที่ได้จากแบบจําลอง SWAN ในบริเวณอ่าวไทยในช่วงสภาวะอากาศปกติในฤดูมรสมตะวันออกเฉียงเหนือ (มกราคม พ.ศ.2546) ช่วงเปลี่ยนฤดูมรสุม (มีนาคม พ.ศ.2546) และฤดูมรสุมตะวันตกเฉียงใต้ (มิถุนายน พ.ศ.2546) เมื่อเปรียบเทียบกับผลที่ได้จากการตรวจวัดด้วยทุ่นสํารวจสมุทรศาสตร์ระยองและดาวเทียม JASON1 และ GFO แล้วพบว่าความสูงของคลื่นที่ได้จากแบบจําลองเชิงตัวเลข SWAN จะมีค่าใกล้เคียงกับผลการตรวจวัดในช่วงเวลาและบริเวณที่ผลการคํานวณลมจากแบบจําลองเชิงตัวเลข NOGAPS มีค่าใกล้เคียงกับผลจากการตรวจวัดผลการคํานวณความสูงของคลื่นในช่วงพายุไต้ฝุ่นลินดา (21 ตุลาคม - 10 พฤศจิกายน พ.ศ.2540) เมื่อเปรียบเทียบกับผลการตรวจวัดจากทุ่นลอยระยองและหัวหินแล้วพบว่า ความสูงของคลื่นที่คํานวณได้ทั้งสองจุดยังต่ำกว่าผลที่ได้จากการตรวจวัดแม้ว่าจะเพิ่มเงื่อนไขของ Friction velocity ให้สูงขึ้น ทั้งนี้ เนื่องมาจากความเร็วลมที่ได้จากแบบจําลองเชิงตัวเลข NOGAPS ยังคงมีค่าต่ำกว่าความเร็วลมที่ได้จากการตรวจวัดด้วย