ผลของการสอนเทนนิสด้วยลูกเทนนิสแบบมีความดันภายในกับลูกเทนนิสแบบไม่มีความดันภายใน ที่มีต่อความแม่นยำในการตีลูกหน้ามือและหลังมือของนิสิตปริญญาตรี

Abstract

ศึกษาและเปรียบเทียบผลของการสอนเทนนิสด้วยลูกเทนนิสแบบมีความดันภายในกับลูกเทนนิสแบบไม่มีความดันภายใน ที่มีต่อความแม่นยำในการตีลูกหน้ามือและหลังมือของนิสิตปริญญาตรี กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้คือ นิสิตจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย จำนวน 30 คน แบ่งเป็นกลุ่มทดลอง 15 คน และกลุ่มควบคุม 15 คน โดยใช้การฝึก 8 สัปดาห์ๆ ละ 3 วัน ทดสอบทักษะการตีลูกหน้ามือและหลังมือ ก่อนการฝึก หลังการฝึกสัปดาห์ที่ 4 และหลังการฝึกสัปดาห์ที่ 8 แล้วนำผลที่ได้มาวิเคราะห์ตามวิธีทางสถิติ โดยการหาค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ทดสอบค่าที (t-test ) และค่าเอฟ (F-test) วิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียวแบบวัดซ้ำ (One way ANOVA with repeated measures) ถ้าพบความแตกต่าง จะใช้การทดสอบความแตกต่างเป็นรายคู่ด้วยวิธีของตูกีเอ (Tukey a) ทดสอบความมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ผลการวิจัยพบว่า 1. ค่าเฉลี่ยของความแม่นยำในการตีลูกหน้ามือและหลังมือของกลุ่มควบคุมและกลุ่มทดลอง มีความแตกต่างกันระหว่างก่อนการฝึก หลังการฝึกสัปดาห์ที่ 4 และหลังการฝึกสัปดาห์ที่ 8 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 2. ค่าเฉลี่ยของความแม่นยำในการตีลูกหน้ามือและหลังมือ ระหว่างกลุ่มควบคุมและกลุ่มทดลอง ก่อนการฝึก และหลังการฝึกสัปดาห์ที่ 4 ความแม่นยำของลูกหน้ามือและหลังมือไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และหลังการฝึกสัปดาห์ที่ 8 กลุ่มทดลองมีความแม่นยำของลูกหน้ามือและหลังมือสูงกว่ากลุ่มควบคุม แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05