การใช้เทคนิคการวิเคราะห์ผลกระทบไขว้เพื่อกำหนดแนวทางการพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียนชั้นประถมศึกษา : กรณีศึกษาโรงเรียนบ้านดอนข่อย "คงสมโอษฐ์ราษฎร์บำรุง"

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาสาเหตุที่ทำให้ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียนโรงเรียนบ้านดอนข่อย "คงสมโอษฐ์ราษฎรบำรุง" ต่ำกว่าเกณฑ์ และแนวทางการพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียน โดยการใช้เทคนิคการวิเคราะห์ผลกระทบไขว้ รวมทั้งศึกษาความเหมาะสม ปัญหาและข้อเสนอแนะในการใช้เทคนิคการวิเคราะห์ผลกระทบไขว้ในการวิเคราะห์แนวทางการพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการศึกษาสาเหตุและแนวทางพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนได้แก่ อาจารย์ในโรงเรียนทั้งหมด 9 คน ผู้เชี่ยวชาญด้านการศึกษาในท้องถิ่น จำนวน 12 คน กลุ่มผู้ให้ข้อมูลเพื่อการวิเคราะห์ตามเทคนิคการวิเคราะห์ผลกระทบไขว้ได้แก่ อาจารย์ประจำกลุ่มวิชา 8 คน การดำเนินการวิจัยแบ่งเป็น 2 ส่วน ส่วนแรกเป็นการศึกษาแนวทางการพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนซึ่งประกอบด้วย 3 ขั้นตอน ได้แก่ ขั้นแรก ศึกษาสาเหตุที่ทำให้ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียนต่ำจากความคิดเห็นของอาจารย์ในโรงเรียนตามกระบวนการ fishboning วิเคราะห์หาสาเหตุที่สำคัญ 5 ลำดับแรกโดยใช้เทคนิคกระบวนการให้น้ำหนักรายคู่ และหาเหตุของแต่ละสาเหตุพร้อมทั้งจัดลำดับความสำคัญขั้นที่สอง ศึกษาแนวทางการพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียนจากความคิดเห็นของอาจารย์ในโรงเรียนและผู้เชี่ยวชาญ ขั้นที่สาม วิเคราะห์แนวทางการพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนโดยใช้เทคนิคการวิเคราะห์ผลกระทบไขว้จากความคิดเห็นของอาจารย์ผู้สอนในแต่ละกลุ่มวิชา ส่วนที่สอง เป็นการศึกษาความคิดเห็นของอาจารย์ประจำกลุ่มวิชาที่เป็นผู้ให้ข้อมูลเพื่อการวิเคราะห์ตามเทคนิคการวิเคราะห์ผลกระทบไขว้ที่มีต่อการใช้เทคนิคการวิเคราะห์ผลกระทบไขว้ในการวิเคราะห์แนวทางพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน ผลการวิจัยพบว่า สาเหตุที่ทำให้ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนต่ำกว่าเกณฑ์ทั้ง 5 กลุ่มวิชาส่วนใหญ่เกี่ยวข้องกับครูในเรื่องที่ครูไม่เตรียมการสอน ใช้การสอนที่ยึดตนเองเป็นศูนย์กลาง ไม่ใช้วิธีการสอนที่ยึดนักเรียนเป็นศูนย์กลาง และแนวทางการพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนที่มีผลกระทบต่อแนวทางการพัฒนาอื่นมากที่สุดได้แก่การนิเทศภายใน และพบว่าการใช้เทคนิคการวิเคราะห์ผลกระทบไขว้ในการวิเคราะห์แนวทางการพัฒนามีความเหมาะสม