แนวทางการปรับปรุงสัญญาจ้างก่อสร้างงานขนาดเล็กในประเทศไทย

Abstract

การจัดทำสัญญาจ้างก่อสร้างนั้นเป็นสัญญาที่ไม่ได้มีแบบ ทางผู้ร่างสัญญาสามารถระบุข้อกำหนดลงในตัวสัญญาได้เอง โดยเฉพาะในงานก่อสร้างขนาดเล็กที่ผู้ทำสัญญาขาดประสบการณ์ในการทำสัญญา ทำให้ข้อกำหนดในสัญญาอาจไม่ครอบคลุมถึงข้อกำหนดที่จำเป็น รวมถึงข้อกำหนดในสัญญานั้นจะส่งผลต่อทั้งในส่วนของเวลา ราคา และคุณภาพของงานอีกด้วย งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อระบุถึงข้อพิพาทอันเนื่องมาจากการใช้สัญญาระหว่างฝ่ายผู้ว่าจ้างกับฝ่ายผู้รับเหมาในงานก่อสร้างขนาดเล็ก และเสนอแนะแนวทางการปรับปรุงสัญญาจ้างก่อสร้างงานขนาดเล็ก ให้มีความรัดกุมและครอบคลุมในปัญหาที่สำคัญ ขั้นตอนการศึกษาประกอบด้วยการศึกษางานวิจัยและข้อกฎหมายที่เกี่ยวข้อง ทำการเก็บข้อมูลข้อพิพาทที่เกิดขึ้นจากคำพิพากษาศาลฎีกา และจากสำนักงานคณะกรรมการคุ้มครองผู้บริโภค แล้วนำข้อพิพาทจากที่ได้จากการเก็บข้อมูลไปทำการสัมภาษณ์ผู้รับเหมา จากนั้นจึงทำการสรุปประเด็นข้อพิพาทแล้ววิเคราะห์ความครอบคลุมของข้อพิพาทตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ว่าด้วยสัญญาจ้างทำของ และตามสัญญาจ้างก่อสร้างมาตรฐาน FIDIC : Short Form of Contract แล้วนำเสนอถึงแนวทางการปรับปรุงสัญญาจ้างก่อสร้างให้ครอบคลุมต่อข้อพิพาท ผลการศึกษาสรุปได้ว่าข้อพิพาทที่เกิดขึ้นนั้นเกิดจากประเด็นหลักคือ ข้อพิพาทที่เกี่ยวข้องกับการแก้ไขเปลี่ยนแปลงงาน ข้อพิพาทที่เกี่ยวข้องกับความล่าช้า ข้อพิพาทที่เกี่ยวข้องกับคุณภาพของผลงาน และข้อพิพาทที่เกี่ยวข้องกับราคาและการชำระหนี้ สำหรับการวิเคราะห์ความครอบคลุมต่อข้อพิพาทนั้นพบว่าตามกฎหมายสัญญาจ้างทำของนั้นมีความครอบคลุมต่อข้อพิพาทแล้วในหลายด้าน แต่ก็ยังมีต้องมีข้อกำหนดที่ควรระบุเพิ่มเติมเพื่อให้สัญญาจ้างก่อสร้างนั้นครอบคลุมต่อข้อพิพาทที่เคยเกิดขึ้นได้ดียิ่งขึ้น โดยผู้วิจัยได้เสนอถึงแนวทางการเขียนสัญญาจ้างก่อสร้างว่าควรมีหัวข้อลักษณะใดในสัญญาเพื่อให้สามารถครอบคลุมต่อข้อพิพาทได้