ความหลากหลายทางพันธุกรรมชนิดซิงเกิลนิวคลีโอไทด์ พอลีมอร์ฟิซึม ของทูเมอร์ เนโครซิสแฟคเตอร์ แอลฟายีน และการเกิดภาวะเนื้อเยื่อต่อต้านกันชนิดเฉียบพลันในผู้ป่วยไทยที่ได้รับการปลูกถ่ายเซลล์ต้นกำเนิดเม็ดโลหิตจากจากผู้บริจาคพี่น้องที่มีเอชแอลเอ แอนติเจนตรงกัน

Abstract

บทนำ: ภาวะเนื้อเยื่อต่อต้านกันชนิดเฉียบพลันเป็นภาวะแทรกซ้อนสำคัญที่พบได้ ร้อยละ 25 - 50 ในการปลูกถ่ายเซลล์ต้นกำเนิดเม็ดโลหิตจากผู้บริจาคพี่น้องที่มีเอชแอลเอ แอนติเจนตรงกัน มีการศึกษาพบว่าไซโตไคน์หลายชนิดอาจมีบทบาทในพยาธิวิทยาของภาวะดังกล่าว การศึกษานี้มีจุดประสงค์เพื่อศึกษาบทบาทของซิงเกิลนิวคลีโอไทด์ พอลีมอร์ฟิซึมของทูเมอร์ เนโครซิสแฟคเตอร์ แอลฟายีน และการเกิดภาวะเนื้อเยื่อต่อต้านกันชนิดเฉียบพลันในผู้ป่วยไทยที่ได้รับการปลูกถ่ายเซลล์ต้นกำเนิดเม็ดโลหิตจากจากผู้บริจาคพี่น้องที่มีเอชแอลเอ แอนติเจนตรงกัน วิธีการศึกษา: การศึกษาย้อนหลังถึงในผู้ป่วย 60 รายที่ได้รับการปลูกถ่ายเซลล์ต้นกำเนิดเม็ดโลหิตจากจากผู้บริจาคพี่น้องที่มีเอชแอลเอ แอนติเจนตรงกัน (15 รายมีภาวะเนื้อเยื่อต่อต้านกันชนิดเฉียบพลัน และ 45 ราย ไม่มีภาวะดังกล่าว) เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างความหลากหลายทางพันธุกรรมชนิด ซิงเกิล นิวคลีโอไทด์ พอลีมอร์ฟิซึมของทูเมอร์ เนโครซิสแฟคเตอร์ แอลฟายีนและการเกิดภาวะเนื้อเยื่อต่อต้านกันชนิดเฉียบพลันที่ตำแหน่ง -308,-238 และ -863 ผลการศึกษา: มีแนมโน้มความสัมพันธ์แต่ไม่มีนัยสำคัญทางสถิติของการเกิดภาวะเนื้อเยื่อต่อต้านกันชนิดเฉียบพลันทุกระดับความรุนแรงและอัลลีล –238A (OR = 6.77, P = 0.087) และพบความแนมโน้มความสัมพันธ์เพิ่มอัตรารอดชีวิตทั้งหมดเมื่อเปรียบเทียบระหว่างอัลลีลที่ตำแหน่งเดียวกันของอัลลีล-238A และอัลลีล-308A ไม่พบความแตกต่างของอัตรารอดชีวิตทั้งหมดที่ 5 ปี ระหว่างกลุ่มผู้ป่วยที่มีภาวะเนื้อเยื่อต่อต้านกันชนิดเฉียบพลันและกลุ่มที่ไม่มีภาวะดังกล่าว สรุปผลการศึกษา: มีแน้มโน้มความสัมพันธ์ระหว่างอัลลีล -238A และการเกิดภาวะเนื้อเยื่อต่อต้านกันชนิดเฉียบพลันทุกระดับความรุนแรงในผู้ป่วยไทยและพบว่า อัลลีล-238A และอัลลีล-308A อาจมีความสัมพันธ์กับอัตรารอดชีวิตทั้งหมดเมื่อเทียบกับอัลลีลในตำแหน่งเดียวกัน อย่างไรก็ตามควรมีการศึกษาถึงผลของไซโตไคน์ชนิดอื่นรวมทั้งประชากรตัวอย่างในการศึกษาที่มากกว่านี้