การเปรียบเทียบการตัดสินความดึงดูดใจจากรูปลักษณะภายนอก และคุณลักษณะภายในของบุคคลระหว่างผู้ที่มีการกำกับการแสดงออก ของคนสูงและต่ำ

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาเปรียบเทียบความแตกต่างของการตัดสินความดึงดูดใจจากรูปลักษณะภายนอกและคุณลักษณะภายในของบุคคลระหว่างผู้ที่มีการกำกับการแสดงออกของตนสูงและต่ำเครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยคือแบบสำรวจการกำกับการแสดงออกของตน (SMS) ที่นิตยา รัตนพิชิต (2533) พัฒนาตามแนวทฤษฎีการกำกับการแสดงออกของตนของ Mark Snyder และภาพบุคคลประกอบกับข้อมูลบุคคลซึ่งผู้วิจัยพัฒนาตามแนวงานวิจัยของ Snyder, Bercheid, and Glick (1985) การวิจัยจำแนกเป็น 2 การทดลอง คือ การทดลองที่1 เป็นการเปรียบเทียบการใช้เวลาในการพิจารณาความดึงดูดใจและการตัดสินความดึงดูดใจจากรูปลักษณะภายนอกและคุณลักษณะภายในของบุคคล การทดลองที่ 2 เป็นการเปรียบเทียบการตัดสินความดึงดูดใจจากรูปลักษณะภายนอกและคุณลักษณะภายในของบุคคลเมื่อมีลักษณะไม่น่าพึงปรารถนาบางประการ ผลการวิจัยพบว่าผู้ที่มีการกำกับการแสดงออกของตนสูงและต่ำตัดสินความดึงดูดใจจากรูปลักษณะภายนอกและคุณลักษณะภายในของบุคคลแตกต่างกันดังนี้ การทดลองที่ 1 1. ผู้ที่มีการกำกับการแสดงออกของตนสูงใช้เวลาในการพิจารณาความดึงดูดใจจากรูปลักษณะภายนอกของบุคคลนานกว่าผู้ที่มีการกำกับการแสดงออกของตนต่ำอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (P<.001) 2. ผู้ที่มีการกำกับการแสดงออกของตนต่ำใช้เวลาในการพิจารณาความดึงดูดใจจากคุณลักษณะภายในของบุคคลนานกว่าผู้ที่มีการกำกับการแสดงออกของตนสูงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (P<.001) 3. ผู้ที่มีการกำกับการแสดงออกของตนสูงตัดสินความดึงดูดใจจากรูปลักษณะภายนอกของบุคคลมากกว่าผู้ที่มีการกำกับการแสดงออกของตนต่ำและผู้ที่มีการกำกับการแสดงออกของตนต่ำตัดสินความดึงดูดใจจากคุณลักษณะภายในของบุคคลมากกว่าผู้ที่มีการกำกับการแสดงออกของตนสูงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (P<.01) การทดลองที่ 2 1. ผู้ที่มีการกำกับการแสดงออกของตนสูงตัดสินความดึงดูดใจจากรูปลักษณะภายนอกของบุคคลแม้จะมีคุณลักษณะภายในไม่น่าพึงปรารถนามากกว่าผู้ที่มีการกำกับการแสดงออกของตนต่ำและผู้ที่มีการกำกับการแสดงออกของตนต่ำตัดสินความดึงดูดใจจากคุณลักษณะภายในของบุคคลแม้จะมีรูปลักษณะภายนอกไม่ดึงดูดใจมากกว่าผู้ที่มีการกำกับการแสดงออกของตนสูงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ(P<.01)