รูปแบบการเดินทางประจำวันของผู้ใช้แรงงานในโรงงานอุตสาหกรรม ในเขตสุขาภิบาลพระประแดง

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อวิเคราะห์ถึงรูปแบบการเดินทางประจำวันของผู้ใช้แรงงานในโรงงานอุตสาหกรรมในเขตสุขาภิบาลพระประแดง 5 ประเภท ได้แก่ การเดินทางไปทำงาน การเดินทางซื้ออาหาร การเดินทางซื้อสินค้าประจำวัน การเดินทางซื้อสินค้าพิเศษ และการเดินทางไปพักผ่อน เพื่อเปรียบเทียบความแตกต่างของระยะทางที่ใช้ในการเดินทางแต่ละประเภทและวิเคราะห์ถึงความสัมพันธ์ระหว่างระยะทางการเดินทางกับองค์ประกอบทางด้านประชากร เศรษฐกิจ และสังคม ได้แก่ เพศ อายุ สถานภาพการสมรส ระดับการศึกษา ระดับรายได้ และสถานภาพการเป็นเจ้าของที่อยู่อาศัย ผลการวิจัยพบว่า รูปแบบการเดินทางประจำวันของผู้ใช้แรงงานฯ ส่วนใหญ่จะมีระยะทางการเดินทางไปทำงาน ซื้ออาหาร และซื้อสินค้าประจำวันในระยะทางใกล้ คือ ต่ำกว่า 1 กม. การเดินทางซื้อสินค้าพิเศษมีระยะทางปานกลาง คือ ระหว่าง 1 – 5 กม.และการเดินทางพักผ่อนจะมีระยะทางไกลระหว่าง 1 – 25 กม. แต่การเดินทางไปพักผ่อนต่างจังหวัด จะมีระยะทางเดินทางระยะไกล100 กม.ขึ้นไปวิธีการเดินทางส่วนใหญ่เดินทางด้วยรถโดยสารประจำทาง ส่วนการเดินทางระยะใกล้จะใช้วิธีเดินเท้า จึงไม่เสียค่าพาหนะ ผลการศึกษาพบว่า จำนวนผู้ใช้แรงงานฯจะลดลงเมื่อระยะทางเพิ่มขึ้น ซึ่งสอดคล้องกับแนวความคิดเรื่องการลดลงตามระยะทาง การเดินทางแต่ละประเภทมีระยะทางที่แตกต่างกัน โดยระยะทางการเดินทางซื้ออาหารจะสั้นที่สุด คือ มีระยะทางเฉลี่ย 1 กม.ซึ่งตามสมมติฐานการวิจัยคาดว่าระยะทางการเดินทางไปทำงานจะสั้นที่สุดนั้น กลับมีระยะทางอยู่ในระดับปานกลาง คือ ระยะทางเฉลี่ย 5 กม.และผลการวิเคราะห์ความสัมพันธ์ทางด้านประชากรเศรษฐกิจและสังคม กับระยะทางการเดินทางพบว่าไม่ปรากฎความสัมพันธ์ระหว่างสถานภาพทางประชากร เศรษฐกิจและสังคมกับระยะทางการเดินทางประจำวันทุกประเภท จึงไม่เป็นไปตามสมมติฐานที่คาดหมายไว้ว่า ระดับรายได้จะมีความสัมพันธ์กับระยะทางการเดินทางมากที่สุด