อิทธิพลของความกว้างช่องทางเดินและปัจจัยพื้นฐานของมนุษย์ต่ออัตราหน่วงในการเดินผ่าน

Abstract

ความกว้างของทางสัญจร เป็นปัจจัยหลักอันหนึ่งที่ควรคำนึงถึงในการออกแบบแผนผังอาคารสถานที่สาธารณะต่างๆ เนื่องจากส่งผลกระทบต่อเวลาที่ใช้ในการสัญจร วิธีที่นิยมใช้ประเมินความกว้างของทางสัญจรในปัจจุบัน ได้แก่ การจำลองสถานการณ์ด้วยคอมพิวเตอร์ ที่กำหนดให้ความเร็วการเดินของมนุษย์จำลองนั้นไม่มีการเปลี่ยนแปลงเมื่อเข้าสู่บริเวณที่แคบลง งานวิจัยนี้จึงศึกษาอิทธิพลของความกว้างช่องทางเดินที่มีต่ออัตราเร็วการเดินของมนุษย์เป็นรายบุคคล โดยมีผู้เข้าร่วมการทดลองจำนวน 60 คน เดินผ่านช่องทางเดินที่มีความกว้างตั้งแต่ 40 ถึง 100 เซนติเมตร บันทึกอัตราเร็วการเดินด้วยระบบบันทึกการเคลื่อนไหวด้วยภาพ ผลการวิจัยพบว่า ผู้เข้าร่วมการทดลองทั้งหมดมีพฤติกรรมเป็นไปตามทฤษฎีการแลกเปลี่ยนความเร็วและความแม่นยำ โดยผู้เข้าร่วมการทดลองลดอัตราเร็วการเดินเมื่อช่องทางเดินแคบลง รูปแบบการลดอัตราเร็วมีความหลากหลายซึ่งสามารถแบ่งพฤติกรรมเหล่านี้ออกได้เป็น 4 กลุ่ม ได้แก่ กลุ่มที่ 1 ลดอัตราเร็วตามความกว้างช่องทางเดินตั้งแต่เริ่มต้นจนเดินผ่านช่องทางเดินไป, กลุ่มที่ 2 ลดอัตราเร็วตามความกว้างช่องทางเดินเมื่อเดินเข้าใกล้ช่องทางเดิน, กลุ่มที่ 3 ลดอัตราเร็วตามความกว้างช่องทางเดินตั้งแต่เริ่ม แต่ลดอัตราเร็วเท่ากันในทุกความกว้างช่องทางเดินเมื่อเข้าใกล้ช่องทางเดิน และกลุ่มที่ 4 ลดอัตราเร็วโดยไม่มีความสัมพันธ์กับความกว้างช่องทางเดิน ซึ่งสามารถใช้การวิเคราะห์การถดถอยเชิงเส้นตรงพหุคูณ เพื่อพยากรณ์พฤติกรรมการใช้อัตราเร็วในการเดินของแต่ละกลุ่ม