การพัฒนาโมเดลทำนายแผนการเรียนในการศึกษาต่อระดับมัธยมศึกษาตอนปลาย

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 2 ประการ คือ (1) เพื่อศึกษาปัจจัยที่สามารถทำนายแผนการเรียนของนักเรียนในการศึกษาต่อระดับมัธยมศึกษาตอนปลาย และ (2) เพื่อเปรียบเทียบประสิทธิภาพของโมเดลทำนายแผนการเรียนที่ได้จากการวิเคราะห์โดยใช้เทคนิคการวิเคราะห์จำแนกกลุ่ม เทคนิคซัพพอร์ตเวกเตอร์แมชชีน และเทคนิคต้นไม้ตัดสินใจ ประชากรที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้คือ นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 ปีการศึกษา 2559 ในโรงเรียนสังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน จำนวน 374,749 คน โดยมีตัวอย่างนักเรียนที่ได้จากการสุ่มแบบหลายขั้นตอน จำนวน 1,259 คน ใช้โปรแกรม SPSS สำหรับการวิเคราะห์สถิติพื้นฐานและการวิเคราะห์จำแนกกลุ่ม และใช้โปรแกรม RapidMiner Studio สำหรับการวิเคราะห์ซัพพอร์ตเวกเตอร์แมชชีนและการวิเคราะห์ต้นไม้ตัดสินใจ ผลการวิจัยสรุปว่าการวิเคราะห์ซัพพอร์ตเวกเตอร์แมชชีนจะมีประสิทธิภาพในการจำแนกข้อมูลได้ดีที่สุดในทุกโมเดล รองลงมาคือการวิเคราะห์ต้นไม้ตัดสินใจ และการวิเคราะห์การจำแนกกลุ่ม ตามลำดับ โดยโมเดลที่มีประสิทธิภาพในการทำนายแผนการเรียนได้ดีที่สุดคือโมเดล S-M-L ซึ่งเป็นโมเดลที่ใช้ทำนายแผนการเรียนเฉพาะ 3 แผนการเรียน ได้แก่ แผนการเรียนวิทย์-คณิต, ศิลป์-คณิต และศิลป์-ภาษา โดยมีประสิทธิภาพของการทำนายแผนการเรียนด้วยซัพพอร์ตเวกเตอร์แมชชีนได้ถูกต้องคิดเป็นร้อยละ 82.26 และจากการวิเคราะห์ตัวแปรทำนายที่ใช้ในโมเดล S-M-L ด้วยซัพพอร์ตเวกเตอร์แมชชีน สามารถเรียงลำดับความสำคัญของตัวแปรทำนายจากมากไปน้อยได้ดังนี้ คือ ผลการเรียนเฉลี่ยของกลุ่มสาระการเรียนรู้คณิตศาสตร์ ระดับมัธยมศึกษาตอนต้น, การรับรู้ความสามารถของตนเอง, การได้รับคำแนะนำจากครูแนะแนวในโรงเรียน, โอกาสในการประกอบอาชีพ, ผลการเรียนเฉลี่ยของกลุ่มสาระการเรียนรู้ภาษาไทย ระดับมัธยมศึกษาตอนต้น, การสนับสนุนจากครอบครัว, ผลการเรียนเฉลี่ยของกลุ่มสาระการเรียนรู้ภาษาต่างประเทศ ระดับมัธยมศึกษาตอนต้น, ผลการเรียนเฉลี่ยของกลุ่มสาระการเรียนรู้วิทยาศาสตร์ ระดับมัธยมศึกษาตอนต้น และเพศ ตามลำดับ