ผลการสอนศิลปะแบบพหุวัฒนธรรมที่มีต่อการเห็นคุณค่าในตนเอง ของเยาวชนในสถานพินิจและคุ้มครองเด็กและเยาวชน

Abstract

ศึกษาผลการสอนศิลปะแบบพหุวัฒนธรรมที่มีต่อการเห็นคุณค่าในตนเอง ของเยาวชนในสถานพินิจและคุ้มครองเด็กและเยาวชน ตามสมมติฐานที่ว่า เยาวชนกลุ่มทดลองที่ได้รับการสอนศิลปะแบบพหุวัฒนธรรม จะมีระดับคะแนนการเห็นคุณค่าในตนเองสูงกว่าก่อนการทดลอง กลุ่มตัวอย่างประชากรคือ เยาวชนซึ่งต้องหาว่ากระทำความผิดอยู่ระหว่างการสอบสวนหรือพิจารณาคดีของศาล อยู่ในการควบคุมตัวของสถานพินิจและคุ้มครองเด็กและเยาวชน จังหวัดปทุมธานี จำนวน 17 คน อายุระหว่าง 15-18 ปี เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้คือ 1. แบบสอบถามข้อมูลทั่วไป 2. แบบสำรวจอัตลักษณ์ส่วนบุคคล 3. แผนการสอนศิลปะแบบพหุวัฒนธรรม ที่ผู้วิจัยได้บูรณาการแนวคิดการเห็นคุณค่าในตนเองกับศิลปศึกษาแบบพหุวัฒนธรรม 4. แบบวัดการเห็นคุณค่าในตนเองที่ได้พัฒนาจากแบบวัดการเห็นคุณค่าในตนเองฉบับนักเรียนของ Coopersmith นำมาใช้วัดก่อนและหลังการทดลอง เก็บรวมรวมข้อมูลจากแบบสอบถาม ข้อมูลทั่วไป แบบสำรวจอัตลักษณ์ส่วนบุคคล แบบวัดการเห็นคุณค่าในตนเอง และได้ทดลองการสอนศิลปะแบบพหุวัฒนธรรม เป็นเวลา 8 สัปดาห์ นำข้อมูลที่ได้มาวิเคราะห์ โดยการหาค่าเฉลี่ย ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการทดสอบค่าที (t-test) ผลการวิจัยพบว่า 1. คะแนนเฉลี่ยการเห็นคุณค่าในตนเองของเยาวชนในสถานพินิจและคุ้มครองเด็กและเยาวชน หลังการทดลองสูงกว่าก่อนการทดลอง อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 2. เยาวชนส่วนใหญ่มีระดับการเห็นคุณค่าในตนเองอยู่ในเกณฑ์ปานกลาง 3. ผลของการสอนศิลปะแบบพหุวัฒนธรรม จำนวน 8 ขั้นตอน สามารถสนับสนุนส่งเสริมให้เยาวชนมีการเห็นคุณค่าในตนเองเพิ่มสูงขึ้น ข้อเสนอแนะ : แนวทางการสอนศิลปศึกษาแบบพหุวัฒนธรรม ควรได้รับการนำไปใช้ในการจัดการเรียนการสอนทางศิลปศึกษาและการวิจัยในอนาคต ในแวดวงนี้ควรศึกษา ความแตกต่างในกลุ่มเยาวชนที่มีความหลากหลายทางวัฒนธรรม ชาติพันธ์ ภาษา ศาสนา ระดับชั้นทาง สังคม เพศ สถานภาพ ฯลฯ เช่น กลุ่มนักเรียน นักศึกษาหรือเยาวชนกลุ่มอื่นๆ