การวิเคราะห์ความสูญเปล่าทางการศึกษาและทางเลือกในการลดความสูญเปล่าของโปรแกรมวิทยาศาสตร์ศึกษาและคณิตศาสตร์ศึกษาในมหาวิทยาลัยของรัฐ

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อคำนวณค่าใช้จ่ายที่รัฐต้องเสียไปเนื่องจากความสูญเปล่าทางการศึกษา วิเคราะห์ปัจจัยที่มีผลต่อความสูญเปล่าทางการศึกษา และวิเคราะห์ทางเลือกในการลดความสูญเปล่าทางการศึกษา ประชากรสำหรับการวิจัยคือ นิสิต/นักศึกษาปริญญาตรีภาคปกติ คณะครุศาสตร์/ศึกษาศาสตร์ โปรแกรมวิทยาศาสตร์ และคณิตศาสตร์ศึกษาในมหาวิทยาลัยของรัฐ จำนวน 10 แห่ง ที่ออกกลางคันและใช้เวลาศึกษานานเกินกว่าระยะเวลาที่หลักสูตรกำหนด ระหว่างปีการศึกษา 2535-2539 จำนวน 574 คน กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิเคราะห์ จำนวน 331 คน ได้มาจากการสุ่มตัวอย่างแบบแบ่งชั้น (Stratified Random Sampling) และใช้แบบสอบถามและแบบสัมภาษณ์ในการเก็บรวบรวมข้อมูล แล้วนำมาวิเคราะห์โดยใช้สถิติ ได้แก่ ร้อยละ (Percentage) คะแนนเฉลี่ย (x̅) ความเบี่ยงเบนมาตรฐาน (S.D.) และไค-สแควร์ (Chi-square) (x²) และการวิเคราะห์จำแนก (Discriminant Analysis) แบบมีขั้นตอน (Stepwise Method) ผลการวิจัยพบว่า 1)ความสูญเปล่าในการลงทุนการศึกษาอันเนื่องจากมีการออกกลางคันและใช้เวลาศึกษานานเกิน กว่าระยะเวลาที่กำหนดในช่วงปี 2535-2539 เป็นจำนวนเงินรวมทั้งสิ้น 20,177,680 บาท คิดเป็นร้อยละ 4.1 2)ปัจจัยที่มีผลต่อความสูญเปล่าทางการศึกษาที่เป็นสาเหตุของความสูญเปล่าตามการรับรู้ของ นิสิต/นักศึกษามากที่สุด คือ สาเหตุด้านสถาบัน รองลงมาคือ สาเหตุด้านส่วนตัว และอันดับสุดท้าย คือ สาเหตุด้านครอบครัว ปัจจัยที่มีผลต่อความสูญเปล่าทางการศึกษาที่เกี่ยวกับสถานภาพส่วนตัวและการศึกษามากที่สุดคือ คะแนนเฉลี่ยสะสมมัธยมศึกษาตอนปลาย รองลงมาคือ คะแนนเฉลี่ยสะสมขณะเรียน 3)ทางเลือกในการลดความสูญเปล่าทางการศึกษา ได้แก่ (1) ปรับปรุงคุณภาพการเรียนการสอนของ หลักสูตร (2) ปรับปรุงคุณภาพการแนะแนวของโรงเรียนมัธยมศึกษา