ผลของออกซีเททราซัยคลินและความเค็มต่อการขับถ่ายแอมโมเนีย และปริมาณตกค้างในเนื้อกุ้งกุลาดำ Penaeus monodon

Abstract

ศึกษาผลของปริมาณยาปฏิชีวนะออกซีเททราชัยคลินและความเค็มต่อการขับถ่ายแอมโมเนียและปริมาณตกค้างในเนื้อกุ้งกุลาดำ Penaeus monodon ระยะวัยรุ่น (น้ำหนัก 10-13 กรัม: อายุประมาณ 2-2.5 เดือนหลังจากลงเลี้ยงในบ่อดิน) ออกแบบการทดลองเป็นแบบ factorial design โดยเลี้ยงที่ความเค็ม 3 ระดับ (10,20 และ 30 ppt) ให้อาหารสำเร็จรูปผสมกับออกซีเททราชัยคลิน 4 ระดับ (0, 1,5 และ 10 กรัมต่อ อาหาร 1 กิโลกรัม) โดยให้อาหารผสมออกซีเททราชัยคลินเป็นเวลา 14 วันต่อเนื่องกัน หลังจากนั้นให้อาหารสำเร็จรูปธรรมดา ทุกชุดการทดลองทำ 3 ซ้ำ สุ่มตัวอย่างกุ้งหลังจากให้อาหารผสมออกซีเททราชัย คลินและวัดการขับถ่ายแอมโมเนีย ทุก ๆ 72 ชั่วโมง จำนวน 4 ครั้ง และสุ่มตัวอย่างกุ้งเพื่อวิเคราะห์ปริมาณตกค้างโดยเทคนิค HPLC ที่ 1, 7, 14 และ 16 วันของการเลี้ยง การศึกษาครั้งนี้แสดงให้เห็นว่าการขับถ่ายแอมโมเนียของกุ้งมีอิทธิพลจากปฏิสัมพันธ์ระหว่างความเค็มกับปริมาณออกซีเททราชัยคลิน และปฏิสัมพันธ์ระหว่างความเค็มกับระยะเวลาที่ได้รับออกซีเททราชัยคลิน ที่ความเค็ม 10 ส่วนในพันส่วน ปริมาณออกซีเททราชัยคลิน 1 และ 10 กรัมต่ออาหาร 1 กิโลกรัม กุ้งกุลาดำมีการขับถ่ายแอมโมเนียน้อยกว่าที่ปริมาณ 0 และ 5 กรัมต่ออาหาร 1 กิโลกรัม ที่ความเค็ม 20 และ 30 ส่วนในพันส่วน ปริมาณออกซีเททราชัยคลินไม่มีผลต่อการขับถ่ายแอมโมเนียของกุ้ง ส่วนการตกค้างในเนื้อกุ้งพบว่าขึ้นอยู่กับปริมาณออกซีเททราชัยคลินที่ได้รับ ปริมาณการตกค้างมีมากที่สุดในกุ้งที่ได้รับออกซีเททราชัยคลิน 10 กรัมต่ออาหาร 1 กิโลกรัม รองลงมาคือที่ 5 และ 1 กรัมต่ออาหาร 1 กิโลกรัม ตามลำดับ โดยที่ความเค็มและระยะเวลาไม่มีผลต่อการตกค้างของออกซีเททราชัยคลิน