การพัฒนารูปแบบมหาวิทยาลัยสงฆ์นานาชาติในประเทศไทย

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีจุดประสงค์เพื่อพัฒนารูปแบบมหาวิทยาลัยสงฆ์ในประเทศไทย โดยใช้กระบวนการวิจัยอนาคตปริทัศน์เป็นการวิจัยพื้นฐานเชิงธรรมชาติมีการสืบค้นเอกสารทุกประเภทรายงาน สังเกต สัมภาษณ์ จัดประชุมสัมมนาทั้งในประเทศและต่างประเทศ ตลอดจนตรวจสอบความเป็นไปได้โดยอิงผู้ทรงคุณวุฒิ ผลการวิจัยพบว่า รูปแบบมหาวิทยาลัยสงฆ์ในประเทศไทย มีองค์ประกอบ ดังนี้1. ภาวะการนำ มหาวิทยาลัยสงฆ์นานาชาติมีสภามหาวิทยาลัยเป็นองค์กรบริหารสูงสุด มีกรรมการเป็นพระสงฆ์มากกว่ากรรมการคฤหัสถ์ มีสภาคณาจารย์ทำหน้าที่ปกป้องสิทธิประโยชน์ของคณาจารย์ที่มาจากหลายชาติ มีสภาวิชาการสนับสนุนงานวิชาการของมหาวิทยาลัย มีอธิการบดีเป็นภิกษุ บริหารงาน ให้เป็นไปตามนโยบายของมหาวิทยาลัย2. หลักการ มหาวิทยาลัยสงฆ์นานาชาติมีปรัชญาที่สะท้อนความเป็นนานาชาติ คือ “ปัญญา เป็นแสงสว่างแห่งโลก” มีวัตถุประสงค์และภารกิจเพื่อการศึกษาคนคว้าวิจัย เผยแพร่วิชาการพระพุทธศาลนาของโลก สร้างศาสนทายาททางพระพุทธศาสนา สอนแลกเปลี่ยนและบริการวิชาการแก่สังคม และนานาประเทศ อนุรักษ์ สืบทอดและเสริมสร้างศิลปกรรม อารยธรรมโลก สนับสนุนการสร้างสันติภาพ ให้เกิดขึ้นในโลกมีกฎหมายจัดทั้งสถาบันเป็นของตนเองมีกองทุนมูลนิธิเป็นเจ้าของกิจการมหาวิทยาลัย

3. โปรแกรม เริ่มเปิดหลักสูตรขั้นต้นระดับปริญญาตริ มีวิชาการพระพุทธศาสนาเป็นวิชาแกน ซึ่งสามารถประยุกต์ใช้เป็นพื้นฐานในการสร้างองค์ความรู้และศึกษาวิชาการด้านอื่นๆ จัดการเรียนการสอนเป็นภาษาอังกฤษ ใช้รูปแบบการศึกษาค้นคว้าด้วยตนเองฝึกชีวิตความเป็นนักบวช และสร้างอุดมการณ์ ช่วยเหลือสังคม มีหน่วยบริการนักศึกษาต่างชาติ 4. ทรัพยากร มีอาจารย์ทั้งพระสงฆ์และคฤหัสถ์ที่มาจากหลายประเทศมาปฏิบัติงานร่วมกัน อาจารย์ มีพื้นความรู้ มีความเชื่อมั่นศรัทธาในศาสนาเป็นอย่างดี มีประสบการณ์ระดับนานาชาติ รับงบประมาณอุดหนุนจากรัฐบาลเป็นบางส่วนและจากมูลนิธิเป็นหลัก 5. โครงสร้างภายใน มีการจัดองค์กรบริหารภายใน โดยมีกรรมการคณะต่าง ๆ แบ่งหน้าที่กันรับผิดชอบดำเนินกิจการมหาวิทยาลัยมีกฎระเบียบข้อบังคับภายในเป็นของตนเองการตรวจสอบความเป็นไปได้ในการนำรูปแบบมหาวิทยาลัยสงฆ์นานาชาติไปดำเนินการพบว่า มีความเป็นไปได้ และสามารถปรับปรุงพัฒนามหาวิทยาลัยสงฆ์ปัจจุบันให้มีความเป็นนานาชาติได้ พร้อมด้วย์การอภิปรายและข้อเสนอแนะเพิ่มเติม