การลดความแปรปรวนในการตั้งระยะวาล์วของเครื่องยนต์

Abstract

วัตถุประสงค์ของงานวิจัยนี้คือ มุ่งที่จะปรับปรุงคุณภาพของการปรับตั้งระยะวาล์วสำหรับเครื่องยนต์ดีเซล ทุกรุ่นที่ทำการผลิตโดยบริษัทตัวอย่างในการวิจัย ซึ่งเป็นบริษัทที่ให้ความสำคัญต่อความพึงพอใจของลูกค้าเป็นอันดับแรก เนื่องจากระยะวาล์วที่ไม่เหมาะสมเป็นสาเหตุประการหนึ่งที่ก่อให้เกิดปัญหา เครื่องยนต์เสียงดังผิดปรกติ ซึ่งเป็นสิ่งที่ลูกค้าไม่พึงพอใจ การวิจัยครั้งนี้ดำเนินการตามขั้นตอนของวิธี 6-Sigma โดยแบ่งออกเป็น 5 ขั้นตอนคือ การแจกแจงปัญหา การวัด การวิเคราะห์ การปรับปรุง และการควบคุม จากการศึกษาพบว่าระบบการวัดระยะวาล์วในปัจจุบันซึ่งใช้ฟีลเลอร์เกจนั้นไม่ ผ่านเกณฑ์ของการวิเคราะห์ระบบการวัด จึงทำการพัฒนาระบบการวัดแบบใหม่โดยใช้ลวดตะกั่ว จากนั้นทำการเก็บข้อมูลของกระบวนการปรับตั้งระยะวาล์ว ณ สภาพปัจจุบัน พบว่าโอกาสเกิดของเสียของระยะวาล์วด้านวาล์วไอดีเท่ากับ 2,435 PPM และด้านวาล์วไอเสียเท่ากับ 364,722 PPM โดยปัจจัยที่มีผลต่อความแปรปรวนและค่าเฉลี่ยอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติของระยะ วาล์วคือ พนักงานผู้ปรับตั้งระยะวาล์วแต่ละคน จากนั้นพยายามทดลองเปลี่ยนการทำงานโดยอาศัยความรู้สึกของพนักงานแต่ละคนมา เป็นค่าที่สามารถวัดได้ โดยนำไขควงที่กำหนดค่าทอร์คได้มาใช้ในการปรับตั้งระยะวาล์ว แต่ไม่สามารถหาอุปกรณ์ที่เหมาะสม ซึ่งใช้งานได้ดีที่ค่าทอร์คต่ำมากๆ ประกอบกับปัญหาด้านงบประมาณ จึงไม่ได้นำวิธีนี้มาใช้ในการปฏิบัติงานจริง สรุปสิ่งที่ได้นำไปปฏิบัติเพื่อการปรับปรุงคุณภาพของระยะวาล์วมีดังนี้ 1. ควบคุมอายุการใช้งานของใบฟีลเลอร์เกจไม่ให้เกิน1 เดือน เพื่อเพิ่มความแม่นยำในการปรับตั้งระยะวาล์ว 2. จัดทำด้ามฟีลเลอร์เกจใหม่ เพื่อช่วยให้พนักงานทำงานได้สะดวกยิ่งขึ้น 3. เพิ่มสัญลักษณ์ที่ด้ามฟีลเลอร์เกจ เพื่อป้องกันการใช้สลับกันระหว่างด้านไอดีและไอเสีย ภายหลังจากเริ่มปฏิบัติตามวิธีที่กล่าวมา เป็นเวลา 1 เดือน ทำการเก็บข้อมูลระยะวาล์วพบว่าโอกาสการเกิดของเสียเฉลี่ยระหว่างระยะวาล์วไอ ดีและไอเสียลดลง 113,289 PPM หรือ 61.71% เทียบกับก่อนปรับปรุง และที่การทดสอบเดินเครื่องยนต์ ไม่พบปัญหาเครื่องยนต์เสียงดังผิดปรกติ เนื่องจากระยะวาล์วเลย