การศึกษามะเร็งกระเพาะอาหาร เปรียบเทียบลักษณะทางคลินิกและพยาธิวิทยาระหว่างผู้ป่วยที่มีการติดเชื้อ เฮลิโคแบคเตอร์ไพโลไรกับผู้ป่วยที่ไม่มีการติดเชื้อ เฮลิโคแบคเตอร์ ไพโลไร

Abstract

วัตถุประสงค์ เพื่อเปรียบเทียบลักษณะทางคลินิคและพยาธิวิทยา ระหว่างผู้ป่วยมะเร็งกระเพาะอาหารที่มีการติดเชื้อ เฮลิโคแบคเตอร์ ไพโลไร และไม่มีการติดเชื้อ เฮลิโคแบคเตอร์ ไพโลไร ศึกษาความชุกของการติดเชื้อ เฮลิโคแบคเตอร์ ไพโลไร ในผู้ป่วยมะเร็งกระเพาะอาหาร และศึกษาอาการของผู้ป่วยมะเร็งกระเพาะอาหารในคนไทย วิธีการศึกษา ในการศึกษานี้มีผู้ป่วยมะเร็งกระเพาะอาหารที่มีผลชิ้นเนื้อยืนยันว่าเป็น adenocarcinoma จำนวน 59 ราย การวินิจฉัยการติดเชื้อ เฮลิโคแบคเตอร์ ไพโลไร อาศัยการตรวจทางพยาธิวิทยา การตรวจ rapid urease test และการตรวจภูมิคุ้มกันต่อเชื้อ เฮลิโคแบคเตอร์ ไพโลไร วิธีใดวิธีหนี่งให้ผลบวก ผลการศึกษา จากการศึกษานี้มีผู้ป่วยมะเร็งกระเพาะอาหารที่เป็นผู้ป่วยชาย 31 ราย หญิง 28 ราย อายุเฉลี่ย 59.80 +- 13.85 ปี อาการที่นำผู้ป่วยมาพบแพทย์มากที่สุดคือ อาการปวดท้อง 71.2% รองลงมาได้แก่ น้ำหนักลด 69.1% และเบื่ออาหาร 42.4% ความชุกของการติดเชื้อ เฮลิโคแบคเตอร์ ไพโลไร ในผู้ป่วยมะเร็งกระเพาะอาหารเท่ากับ 83.1% (95 % confidence interval 73%- 93%) อายุเฉลี่ย ระยะเวลาที่มีอาการก่อนมาพบแพทย์ และลักษณะของแผลมะเร็งในผู้ป่วยที่มีการติดเชื้อ เฮลิโคแบคเตอร์ ไพโลไร และไม่มีการติดเชื้อ ไม่แตกต่างกัน ผู้ป่วยที่มีการติดเชื้อ เฮลิโคแบคเตอร์ ไพโลไร จะพบมะเร็งกระเพาะอาหารที่ตำแหน่งที่ไม่ใช่ส่วนต้นของกระเพาะอาหาร (nonproximal cancer) มากกว่าผู้ป่วยที่ไม่มีการติดเชื้อ เฮลิโคแบคเตอร์ ไพโลไร อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p < 0.05) ไม่มีความแตกต่างกันของความชุกของการติดเชื้อ เฮลิโคแบคเตอร์ ไพโลไร โดยการแบ่งตามชนิดของมะเร็งกระเพาะอาหารเป็น diffuse type (82.1%) และ intestinal type (85 %) (P> 0.05) สรุป จากการศึกษานี้พบความชุกของการติดเชื้อ เฮลิโคแบคเตอร์ ไพโลไร ในผู้ป่วยมะเร็งกระเพาะอาหารค่อนข้างสูง การติดเชื้อ เฮลิโคแบคเตอร์ ไพโลไร สัมพันธ์มะเร็งกระเพาะอาหารที่ตำแหน่งที่ไม่ใช่ส่วนต้นของกระเพาะอาหาร (nonproximal cancer)