การกำจัดแคดเมียมจากน้ำเสียโดยใช้ระบบบำบัดบึงประดิษฐ์แบบน้ำขังใต้ดิน

Abstract

ศึกษาประสิทธิภาพของระบบบำบัดบึงประดิษฐ์ในการกำจัด แคดเมียมจากน้ำเสียสังเคราะห์ และศึกษาทิศทางในการสะสมแคดเมียมในระบบที่มีตัวกลาง 3 ชนิด ทราย ดินปนทราย และดิน ที่ความเข้มข้นแคดเมียมในน้ำเข้าเท่ากับ 4 5 10 และ 20 มิลลิกรัมต่อลิตร ที่เวลากักน้ำ 5 วัน โดยมีอัตราการไหลของน้ำเข้าเป็น 1 4.4 และ 5 ลิตรต่อวันสำหรับระบบที่มีตัวกลางทราย ดินปนทราย และดิน ตามลำดับ รวมทั้งศึกษาปริมาณการสะสมแคดเมียมในส่วนต่างๆ ของระบบ ทั้งในตัวกลางและในพืช คือ ต้นธูปฤาษี จากผลการทดลองระบบบึงประดิษฐ์สามารถบำบัดน้ำเสียได้ ตามที่มาตรฐานน้ำทิ้งกำหนด คือ น้อยกว่าหรือเท่ากับ 0.03 มก./ล. Cd เมื่อความเข้มข้นแคดเมียมในน้ำเสียเข้าน้อยกว่าหรือเท่ากับ 5 มก./ล. ส่วนน้ำเสียเข้าที่ความเข้มข้นมากกว่า (10 และ 20 มก./ล.) ระบบยังคงกำจัดแคดเมียมได้มากกว่า 99% การกำจัดเกิดขึ้นในขณะที่น้ำเสียไหลผ่านชั้นตัวกลาง ตามทิศทางการไหลในแนวนอน ซึ่งดินมีความสามารถในการดูดซับแคดเมียมได้มากกว่าทราย โดยแคดเมียมในน้ำเข้าส่วนใหญ่สะสมอยู่ในตัวกลางมีค่าเท่ากับ 95.56% 95.53% และ 94.07% ในระบบที่มีตัวกลางทราย ดินปนทราย และดิน ตามลำดับ ส่วนในพืชนั้นมีแคดเมียมสะสมอยู่คิดเป็น 0.08% 0.06% และ 0.08% ในระบบที่มีตัวกลางทราย ดินปนทราย และดิน ตามลำดับ เมื่อนำตัวกลางทั้ง 3 ชนิด หลังจากการทดลองแล้วมาศึกษาการชะละลายของโลหะ ตามประกาศกระทรวงอุตสาหกรรมตัวกลางดินนั้น จะสามารถดูดซับแคดเมียมได้แน่นกว่าตัวกลางทราย โดยพบว่าปริมาณของแคดเมียม ที่ถูกชะละลายจากตัวกลางมีค่าเท่ากับ 5.37% 11.15% และ 54.25% สำหรับตัวกลาง ดิน ดินปนทราย และทราย ตามลำดับ ซึ่งตัวกลางดินและดินปนทรายหลังการบำบัดแคดเมียมแล้ว มีค่าการชะละลายต่ำกว่าที่มาตรฐานกำหนด คือน้อยกว่าหรือเท่ากับ 1 มิลลิกรัมต่อลิตร จึงไม่จัดเป็นของเสียอันตราย และสามารถนำไปถมที่ได้