ประสิทธิภาพในการกำจัดสีของสีย้อมรีแอกทีฟชนิดอาโซโดยกระบวนการเอสบีอาร์แบบแอนแอโรบิก-แอโรบิกซึ่งมีและไม่มีสารอาหารที่ส่งเสริมกระบวนการอีบีพีอาร์

Abstract

งานวิจัยนี้เป็นการศึกษาหาประสิทธิภาพการกำจัดสีย้อมรีแอกทีฟชนิดอาโซโดยกระบวนการเอสบีอาร์แบบแอนแอโรบิก-แอโรบิก ซึ่งใช้ถังปฏิกิริยาขนาด 12 ลิตร มีอัตราส่วนน้ำที่เติม (Vf) ต่อน้ำที่ค้างถัง (V0) เท่ากับ 2:1 และมีช่วงเวลาแอนแอโรบิก, แอโรบิก และจมตัวเท่ากับ 18, 5 และ 1 ชม. ตามลำดับ ในการทดลองได้มีการใช้สารอาหารที่ส่งเสริมและไม่ส่งเสริมการกำจัดฟอสฟอรัสทางชีวภาพ (EBPR) โดยมีการแปรผันนิวเทรียนต์บรอท + โซเดียมอะซิเทต (ในรูปซีโอดี) ที่ 500+0, 350+150, 250+250 และ 0+500 มก./ล. เพื่อเป็นสารอาหารที่ส่งเสริมการโตของ PAOs และมีการใช้กลูโคสที่ 500 มก./ล.ซีโอดี (การทดลองชุด G1) เพื่อเป็นสารอาหารที่ส่งเสริมการโตของ GAOs ทั้งนี้ไนโตรเจนและฟอสฟอรัสในน้ำเข้าเท่ากับ 50 และ 15 มก./ล. ตามลำดับ (COD:N:P = 100:10:3) นอกจากนี้ในการทดลองที่ใช้กลูโคสเป็นสารอาหารนั้นยังมีการแปรผันไนโตรเจนและฟอสฟอรัสในน้ำเข้าให้เท่ากับ 25 และ 5 มก./ล. ตามลำดับ (การทดลองชุด G2) (COD:N:P = 100:5:1) เพื่อให้แน่ใจว่าไม่เกิดเป็นกระบวนการอีบีพีอาร์และส่งเสริมให้เกิด GAOs ขึ้นในระบบ และมีการแปรผันช่วงเวลาแอนแอโรบิก, แอโรบิก และจมตัวให้เท่ากับ 6, 5 และ 1 ชม. (การทดลองชุด G3) เพื่อศึกษาผลของช่วงเวลาแอนแอโรบิกที่มีต่อระบบ โดยทุกชุดทดลองใช้สี Remazol Black B ที่ความเข้มข้น 10 มก./ล. และควบคุมอายุสลัดจ์เท่ากับ 8 วัน เมื่อระบบเข้าสู่สถานะคงตัวพบว่าการทดลองชุดนิวเทรียนต์บรอท+โซเดียมอะซิเทตที่ 500+0, 350+150, 250+250 และ 0+500 และการทดลองชุด G1, G2 และ G3 มีประสิทธิภาพการกำจัดสีเท่ากับร้อยละ 73.3, 71.7, 71.4, 70.6, 67.8, 66.3 และ 63.1 ในหน่วย SU และเท่ากับร้อยละ 76.7, 73.4, 73.0, 69.0, 66.2, 64.4 และ 59.0 ในหน่วย ADMI ตามลำดับ ผลการทดลองแสดงว่าชนิดของสารอาหารและเวลาแอนแอโรบิกมีผลต่อประสิทธิภาพการกำจัดสีของระบบ กล่าวคือการใช้นิวเทรียนต์บรอท+โซเดียมอะซิเทตให้ผลดีกว่าการใช้กลูโคสเล็กน้อย และที่เวลาแอนแอโรบิกนานกว่า (18 vs 6 ชม.) ระบบมีการลดสีที่ดีกว่า แต่ประสิทธิภาพของ PAOs และ GAOs ในการกำจัดสีไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญ อนึ่งประสิทธิภาพการกำจัดซีโอดีทุกชุดทดลองมีค่าสูงโดยอยู่ระหว่างร้อยละ 91.7-97.3 ประสิทธิภาพการกำจัดทีเคเอ็นเท่ากับร้อยละ 97.6, 96.3, 96.6, 42.6, 92.6, 90.7 และ 95.6 ตามลำดับ โดยที่ในการทดลองชุด 0+500 นั้น การลดสารคาร์บอนอินทรีย์ในขั้นตอนแอนแอโรบิกทำได้ไม่ดีเท่าชุดอื่น จึงมีสารคาร์บอนอินทรีย์เหลือไปเข้าขั้นตอนแอโรบิกมาก ทำให้ไม่เกิดปฏิกิริยาไนทริฟิเคชันขึ้นส่วนประสิทธิภาพการกำจัดฟอสฟอรัสเท่ากับร้อยละ 99.3, 100, 78.7, 45.9, 67.7, 98.1 และ 38.7 ตามลำดับ ซึ่งสอดคล้องตามทฤษฎีกับประเภทสารอาหาร, ความเข้มข้นของสารอาหารและธาตุอาหาร และสอดคล้องกับช่วงเวลาแอนแอโรบิกที่ทดลอง