การออกแบบระบบระบายอากาศที่เหมาะสมสำหรับโรงเรือนเลี้ยงไก่พันธุ์เนื้อ

Abstract

ศึกษาโรงเรือนเลี้ยงไก่พันธุ์เนื้อระบบปิดในส่วนของการระบายอากาศภายใน โดยนำโรงเรือนกว้าง 12 เมตรที่พบได้ทั่วไปในประเทศไทยเปรียบเทียบกับโรงเรือน กว้าง 24 เมตร นอกจากนั้นจะตรวจสอบอิทธิพลของตัวแปรโรงเรือนต่างๆ ได้แก่ ความยาวโรงเรือน ตำแหน่งการวางแผงทำความเย็น ระยะห่างระหว่างชิ่งลม และความสูงของชิ่งลมจากพื้น โดยวิทยานิพนธ์นี้ได้สร้างโปรแกรมสำหรับคำนวณการไหลในสองมิติ เพื่อคำนวณหาความเร็วลมที่ความสูงระดับตัวไก่ และความดันตกท้ายโรงเรือนซึ่งไม่รวมความดันตกจากแผงทำความเย็น จากนั้นจะนำผลการคำนวณจากระเบียบวิธีสมดุลความร้อน ของวิทยานิพนธ์ที่ศึกษาโรงเรือนเลี้ยงไก่ในด้านการถ่ายเทความร้อน ผ่านเปลือกอาคารมาช่วยในการคำนวณหาค่าดัชนีความร้อน (BGHI) ที่ใช้ประเมินสภาวะแวดล้อมของไก่ในตำแหน่งต่างๆ เพื่อหาพื้นที่ที่เหมาะสมในการเลี้ยง จากผลการศึกษาพบว่า โรงเรือนกว้าง 12 เมตร มีค่าเฉลี่ยของ BGHI ดีกว่าโรงเรือนกว้าง 24 เมตรเพียงเล็กน้อย ทำให้ในวันที่อากาศร้อนโรงเรือนทั้งสอง มีพื้นที่เลี้ยงไก่ที่เหมาะสมใกล้เคียงกันโดยภายในโรงเรือนกว้าง 12 เมตร จะมีการกระจายลมที่สม่ำเสมอมากว่า สำหรับโรงเรือนยาว 90, 120 แล 150 เมตร จะมีค่าความดันตกท้ายโรงเรือนประมาณ 0.04, 0.12 และ 0.24 นิ้วน้ำตามลำดับ ในขณะที่มีค่าร้อยละของพื้นที่ที่เหมาะสมใกล้เคียงกัน เมื่อพิจารณาโรงเรือนที่ติดตั้งแผงทำความเย็นรูปแบบต่างๆ พบว่าทุกโรงเรือนมีค่าเฉลี่ยของ BGHI ต่างกัน แต่จะต่างกันที่การกระจายลมภายในโรงเรือน โดยการวางแผงทำความเย็นเฉพาะผนังด้านกว้าง จะให้ความสม่ำเสมอมากที่สุด ในด้านการติดชิ่งลม โรงเรือนที่ติดชิ่งลมใกล้กันจะให้ค่าเฉลี่ยของ BGHI ดีกว่า และทำให้ความเร็วลมที่ระดับตัวไก่มีความสม่ำเสมอมากขึ้น โรงเรือนที่ติดชิ่งลมห่างกัน 10 เมตร จึงมีพื้นที่ที่เหมาะสมเพิ่มขึ้นจากโรงเรือนที่ติดชิ่งลมห่างกัน 15 เมตรประมาณ 3-7% นอกจากนี้เมื่อติดชิ่งลมต่ำลงโรงเรือนจะมีค่าเฉลี่ยของ BGHI ดีขึ้นพอสมควร ดังนั้นโรงเรือนที่ติดชิ่งลมสูงจากพื้น 1.75 เมตร จึงมีพื้นที่การเลี้ยงที่เหมาะสมเพิ่มขึ้นจากโรงเรือนที่ติดชิ่งลมสูงจากพื้น 2 เมตรประมาณ 6-11% แต่ก็จะทำให้ค่าความดันตกท้ายโรงเรือนมีค่าเพิ่มขึ้นจาก 0.12 เป็น 0.20 นิ้วน้ำ