การแยกอนุภาคยางออกจากหางน้ำยางด้วยเครื่องกรองชนิดเยื่อแผ่นหมุนได้ในอุตสาหกรรมน้ำยางข้น

Abstract

หางน้ำยางเป็นผลพลอยได้จากกระบวนการผลิตน้ำยางข้นโดยการปั่นเหวี่ยง หางน้ำยางประกอบไปด้วยเนื้อยางแห้ง 3-4% โดยน้ำหนัก อนุภาคยางส่วนมากในหางน้ำยางจะมีขนาดที่ค่อนข้างเล็ก โดยทั่วไปการนำกลับเนื้อยางใช้วิธีเติมกรดซัลฟูริกเข้มข้น งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ที่จะแยกอนุภาคยางออกจากหางน้ำยาง โดยประยุกต์ใช้เครื่องกรองชนิดเยื่อแผ่นหมุนได้ และเพื่อลดปริมาณการใช้กรดซัลฟูริก ในการทดลองจะศึกษาผลของความดันคร่อมเยื่อแผ่น ความเร็วรอบของเยื่อแผ่นและปริมาณกรดซัลฟูริก ที่เติมลงไปในหางน้ำยางต่อเพอร์มิเอชันฟลักซ์ ปริมาณเนื้อยางแห้งที่นำกลับได้และค่าความต้านทานรวมซึ่งประกอบไปด้วย ความต้านทานของเยื่อแผ่น ความต้านทานในเยื่อแผ่นและความต้านทานบนผิวของเยื่อแผ่น ผลการทดลองพบว่า เพอร์มิเอชันฟลักซ์และค่าปริมาณเนื้อยางแห้งในหางน้ำยางมีค่ามากขึ้นตามความเร็วรอบของเยื่อแผ่นที่เพิ่มขึ้น เนื่องจากเค้กที่เกิดขึ้นบนผิวของเยื่อแผ่นถูกกำจัดออกตลอดผิวของเยื่อแผ่น โดยภาวะการกรองที่ดีที่สุดด้วยเครื่องกรองชนิดเยื่อแผ่นหมุนได้ที่อัตราการป้อนคงที่ที่ 36 ลิตรต่อชั่วโมง คือ ความดันคร่อมเยื่อแผ่น 0.28 บาร์ ความเร็วรอบเยื่อแผ่น 1200 รอบต่อนาที พบว่าค่าปริมาณเนื้อยางแห้งในหางน้ำยางเพิ่มขึ้นจาก 3% ไปเป็น 17% โดยน้ำหนักและมีค่าร้อยละการกักเก็บเฉลี่ยเท่ากับ 95.96 นอกจากนี้ยังสามารถทำหางน้ำยางก้อนโดยใช้ปริมาณกรดซัลฟูริกน้อยกว่าทางโรงงานถึง 1.3 เท่า ใช้เวลาในการทำหางน้ำยางก้อน 3 ชั่วโมง ขณะที่ทางโรงงานจะใช้เวลาประมาณ 4 ถึง 24 ชั่วโมง โดยผลได้จากกระบวนการนี้ให้ค่าผลได้มากกว่าทางโรงงานผลิตถึง 3.3 เท่า