การใช้ยางธรรมชาติกราฟต์เป็นสารเสริมสภาพเข้ากันได้ของของผสมยางธรรมชาติกับฟลูออโรอิลาสโทเมอร์

Abstract

ความแตกต่างของความมีขั้วส่งผลต่อความเข้ากันได้ของของผสมยางธรรมชาติกับฟลูออโรอิลาสโทเมอร์ โดยการเติมสารเสริมสภาพเข้ากันได้จะทำให้พอลิเมอร์ผสมรวมเป็นวัฏภาคเดียวกันได้ดี ในงานวิจัยนี้ศึกษาชนิดของสารเสริมสภาพเข้ากันได้จากการกราฟต์ยางธรรมชาติด้วยมอนอเมอร์ 2 ชนิด คือ 1,2-ฟีนิลีนไดเอมีน (NR-g-PDA) และมาเลอิกแอนไฮไดรด์(NR-g-MA) ในขั้นแรกเป็นการเตรียมยางธรรมชาติกราฟต์ที่สัดส่วนมอนอเมอร์ระหว่าง 1 ถึง 10 phr ผลการทดลองพบว่า ร้อยละยางธรรมชาติกราฟต์มีค่าสูงขึ้นเมื่อปริมาณมอนอเมอร์เพิ่มขึ้นจาก 1 ถึง 5 phr และมีค่าลดลงเมื่อเติมมอนอเมอร์ 10 phr โดย NR-g-MA มีค่าร้อยละยางธรรมชาติกราฟต์สูงกว่า NR-g-PDA ในทุกสัดส่วนของมอนอเมอร์ ในขั้นที่สองทำการผสมยางธรรมชาติกับฟลูออโรอิลาสโทเมอร์ที่อัตราส่วนระหว่าง 0 ถึง 100 phr แล้วนำอัตราส่วนยางยางธรรมชาติต่อฟลูออโรอิลาสโทเมอร์ที่ 90 ต่อ 10 และ 10 ต่อ 90 มาทำการเติมยางธรรมชาติกราฟต์ที่เตรียมได้ในสัดส่วนระหว่าง 2 ถึง 8 phr และทำการวิเคราะห์ความเข้ากันได้ของของผสมด้วยสมบัติเชิงกล การบวมตัวและการเปลี่ยนแปลงปริมาตรเนื่องจากน้ำมัน สัณฐานวิทยา และสมบัติทางความร้อนที่เปลี่ยนแปลงไป พบว่าที่อัตราส่วน 90 ต่อ 10 (NR:ฟลูออโรอิลาสโทเมอร์) NR-g-MA ช่วยปรับปรุงสมบัติเชิงกล การบวมตัวและการเปลี่ยนแปลงปริมาตรเนื่องจากน้ำมัน ให้ดีขึ้น โดยที่ปริมาณการเติม 6 phr ให้ผลดีที่สุด ขณะที่อัตราส่วน 10 ต่อ 90 (NR:ฟลูออโรอิลาสโทเมอร์) การเติม NR-g-MA ทำให้ระยะยืด ณ จุดขาดมีค่าเพิ่มขึ้น ส่วนการเติม NR-g-PDA ปริมาณ 2 phr ในของผสมทั้งสองอัตราส่วน พบว่าสมบัติต่างๆ ดีขึ้น