การวิเคราะห์พฤติกรรมการพยาบาลของพยาบาลวิชาชีพที่ปฏิบัติงาน ในหน่วยอภิบาลผู้ป่วยหนัก โรงพยาบาลของรัฐ กรุงเทพมหานคร

Abstract

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อวิเคราะห์พฤติกรรมการพยาบาลของพยาบาลวิชาชีพ ในขณะให้การพยาบาลแก่ผู้ป่วย ในหน่วยอภิบาลผู้ป่วยหนักโรงพยาบาลของรัฐ กรุงเทพมหานคร โดยมีคำถามในการวิจัยคือ พยาบาลวิชาชีพให้การพยาบาลแก่ผู้ป่วยที่รับไว้รักษา ในหน่วยอภิบาลผู้ป่วยหนัก มีพฤติกรรมการพยาบาลที่มุ่งดูแลคน หรือมีพฤติกรรมการพยาบาลที่มุ่งงานมาก และมีพฤติกรรมการพยาบาลแตกต่างกันหรือไม่ขณะให้การพยาบาลผู้ป่วยที่รู้สติ และผู้ป่วยไม่รู้สติ กลุ่มตัวอย่างประชากรที่ใช้ในการวิจัย เป็นพยาบาลวิชาชีพที่ปฏิบัติงานในหน่วยอภิบาลผู้ป่วยหนัก โรงพยาบาลของรัฐ กรุงเทพมหานคร ซึ่งได้จากการสุ่มตัวอย่างแบบง่าย จำนวน 30 คน จากหน่วยอภิบาลผู้ป่วยหนัก โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ โรงพยาบาลราชวิถี และโรงพยาบาลตำรวจ เครื่องมือที่ใช้ในการวิเคราะห์พฤติกรรมการพยาบาล คือแบบบันทึกการสังเกตพฤติกรรมการพยาบาล และคู่มือในการวิเคราะห์พฤติกรรมการพยาบาล พร้อมเกณฑ์ในการตัดสินพฤติกรรมการพยาบาล ซึ่งผู้วิจัยสร้างขึ้น และได้ผ่านการตรวจสอบความตรงของเนื้อหาโดยผู้ทรงคุณวุฒิ มีความเที่ยงของการสังเกต เท่ากับ .80 ดำเนินการเก็บรวบรวมข้อมูล โดยวิธีสังเกตอย่างมีส่วนร่วม โดยสังเกตพฤติกรรมการพยาบาลของพยาบาลแต่ละคน ขณะให้การพยาบาลผู้ป่วยที่รู้สติ 3 ครั้ง และขณะให้การพยาบาลผู้ป่วยไม่รู้สติ 3 ครั้ง ได้จำนวนการสังเกตทั้งสิ้น 180 ครั้ง วิเคราะห์ข้อมูลโดยการหาค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานของคะแนนพฤติกรรม และทดสอบความแตกต่างของค่าเฉลี่ย ด้วยวิธีทดสอบค่าที (t-test) และทดสอบความแตกต่างของพฤติกรรมการพยาบาล ในแต่ละด้านด้วยวิธีแมคนีมาร์ (McNemar Test) ผลการวิเคราะห์พฤติกรรมการพยาบาล พบว่า 1. พยาบาลวิชาชีพในหน่วยอภิบาลผู้ป่วยหนัก มีพฤติกรรมการพยาบาลขณะให้การพยาบาลผู้ป่วยแบบมุ่งดูแลคน 2. พยาบาลวิชาชีพในหน่วยอภิบาลผู้ป่วยหนัก มีพฤติกรรมการพยาบาลขณะให้การพยาบาลผู้ป่วยรู้สติ และไม่รู้สติ แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ.001 ซึ่งพยาบาลจะมีพฤติกรรมการพยาบาลแบบมุ่งดูแลคน เมื่อให้การพยาบาลผู้ป่วยที่รู้สติ สูงกว่า เมื่อให้การพยาบาลผู้ป่วยที่ไม้รู้สติ 3. พยาบาลวิชาชีพในหน่วยอภิบาลผู้ป่วยหนัก มีพฤติกรรมการพยาบาลขณะให้การพยาบาลผู้ป่วยที่รู้สติ และไม่รู้สติไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ในด้านกิริยาท่าทางที่แสดงความเอาใจใส่ ด้านกิริยาท่าทางที่แสดงการยอมรับผู้ป่วย และด้านการมีระยะห่างระหว่างพยาบาลกับผู้ป่วยขณะให้การพยาบาล ส่วนพฤติกรรมด้านการแสดงสีหน้าและสายตา ด้านการพูดที่แสดงความเคารพในความเป็นบุคคลของผู้ป่วย ด้านการพูดเพื่อประคับประคองจิตใจของผู้ป่วย และด้านการสัมผัสผู้ป่วยแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05