ความสัมพันธ์ระหว่างความคิดสร้างสรรค์กับผลสัมฤทธิ์ ของนักศึกษาชั้นปีที่สาม โรงเรียนเพาะช่าง

Abstract

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ที่จะศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างความคิดสร้างสรรค์กับ ผลสัมฤทธิ์การเรียนของนักศึกษาชั้นปีที่สาม เพื่อเปรียบเทียบความคิดสร้างสรรค์ ระหว่างกลุ่มที่มีผลสัมฤทธิ์ในการเรียนสูงกับกลุ่มที่มีผลสัมฤทธิ์ในการเรียนต่ำ และเพื่อ เปรียบเทียบความคิดสร้างสรรค์ของนักศึกษาชายและนักศึกษาหญิง กลุ่มตัวอย่างประกอบ ด้วยนักศึกษาชั้นปีที่สาม โรงเรียนเพาะช่าง จำนวน 184 คน จากแผนกประโยคครู ประถมการช่าง แผนกวิจิตรศิลป และแผนกหัตถกรรม เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยคือแบบ ทดสอบความคิดสร้างสรรค์ การวิเคราะห์ขอมูลใช้การหาค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์แบบ เพียร์สัน วิเคราะห์ความแปรปรวนสองชั้น โดยแยกวิเคราะห์คะแนนความสามารถใน การคิดสร้างสรรค์เป็นสามด้านคือ ด้านความคล่องในการคิด ความยืดหยุ่นในการคิด และความคิดริเริ่ม ผลการวิจัยปรากฏว่า 1. ความคิดสร้างสรรค์มีความส้มพันธ์กับผลสัมฤทธิ์ในการเรียนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ 2. ความคิดสร้างสรรค์ของกลุ่มที่มีผลสัมฤทธิ์ในการเรียนสูงและกลุ่มที่มีผล สัมฤทธิ์ในการเรียนต่ำอย่างไม่มีนัยสำคัญทางสถิติ 3. ความคิดสร้างสรรค์ของนักศึกษาชายและนักศึกษาหญิงแตกต่างกันอย่างไม่มีนัยสำคัญทางสถิติ