อิทธิพลของอุณหภูมิระหว่างกระบวนการเก็บและละลายสิ่งส่งตรวจต่อผลของค่าการทำงานของเรนินในพลาสมา และสัดส่วนของอัลโดสเตอโรนต่อเรนิน ในผู้ป่วยความดันโลหิตสูงที่มีค่าการทำงานของเรนิน ในพลาสมาต่ำ

Abstract

ที่มา : อุณหภูมิระหว่างกระบวนการเก็บสิ่งส่งตรวจมีผลต่อการวัดค่าการทำงานของเรนิน ซึ่งอาจทำให้ได้ค่าที่น้อยหรือมากกว่าความเป็นจริงได้จากความร้อนและความเย็นตามลำดับ ปัจจุบันยังไม่มีการศึกษาที่ประเมินอิทธิพลของอุณหภูมิระหว่างการเก็บและละลายสิ่งส่งตรวจต่อผลค่าการทำงานของเรนินในผู้ป่วยที่มีค่าการทำงานของเรนินต่ำหรือสงสัยภาวะ primary hyperaldosteronism โดยตรง

วิธีการศึกษา : เก็บเลือดจากผู้ป่วยความดันโลหิตสูงที่มีค่าการทำงานของเรนินในพลาสมาต่ำหรือสงสัยภาวะ primary hyperaldosteronism ตัวอย่างแรกวิเคราะห์ค่าการทำงานของเรนินภายใน 30 นาที (กลุ่มควบคุม) อีกสองตัวอย่างทำการแช่แข็งและละลายในอ่างน้ำแข็งและที่อุณหภูมิห้อง (กลุ่มที่ 2 และ 3) สองตัวอย่างสุดท้ายทิ้งไว้ในอ่างน้ำแข็งและอุณหภูมิห้องเป็นเวลา 6 ชั่วโมง (กลุ่มที่ 4 และ 5) ก่อนทำการตรวจค่าการทำงานของเรนิน.

ผลการศึกษา : จากตัวอย่าง 40 คน ค่าการทำงานของเรนินในกลุ่มควบคุมเป็น 0.635 ng/ml/hr การละลายในอ่างน้ำแข็งและละลายที่อุณหภูมิห้องสามารถเพิ่มค่าการทำงานของเรนินเป็น 1.805 และ 1.470 ng/ml/h (p<0.001) ตามลำดับ การเก็บสิ่งส่งตรวจไว้ในอ่างน้ำแข็งและอุณหภูมิห้อง 6 ชั่วโมง สามารถเพิ่มค่าการทำงานของเรนินเป็น 2.055 และ 1.915 ng/ml/hr (p=0.001) ตามลำดับ ไม่มีความแตกต่างกันระหว่างกลุ่มที่ 2 และ 3 และ กลุ่มที่ 4 และ 5 สัดส่วนของอัลโดสเตอโรนต่อเรนินลดลงในกลุ่มที่ 2, 3, 4 และ 5 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ

สรุปผลการศึกษา : การละลายพลาสมาทั้งในอ่างน้ำแข็งและที่อุณหภูมิห้องมีผลเพิ่มค่าการทำงานของเรนิน ไม่มีความแตกต่างกันระหว่างการเก็บสิ่งส่งตรวจในอ่างน้ำแข็งหรือที่อุณหภูมิห้องเป็นระยะเวลา 6 ชั่วโมง.