ความสัมพันธ์ระหว่างกิริยาร่วมทางวาจากับสัมฤทธิผลวิชาวิทยาศาสตร์ ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่หนึ่ง

Abstract

วัตถุประสงค์ของการวิจัยนี้ เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างกิริยาร่วมทางวาจาในชั้นเรียน กับ สัมฤทธิผลวิชาวิทยาศาสตร์ โดยทำการทดลองกับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 ปีการศึกษา 2518 ของโรงเรียนในกรุงเทพมหานคร 3 โรงเรียน จำนวน 96 คน แบ่งออกเป็น 3 กลุ่ม เริ่มดำเนินการทดลองโดยทดสอบความถนัดทางการเรียนก่อน แล้วจึงทำการสอนบทเรียนวิชาวิทยาศาสตร์ให้แต่ละกลุ่มโดยใช้อัตราส่วนของอิทธิพลทางอ้อมต่ออิทธิพลทางตรงต่าง ๆ กัน 3 ระดับ คือ สูง กลาง และต่ำ ในขณะทำการสอนบทเรียนวิชาวิทยาศาสตร์ ได้บันทึกกิริยาร่วมทางวาจาในชั้นเรียนไว้ทุกครั้งด้วยเทปบันทึกเสียง นำเทปบันทึกเสียงกิริยาร่วมทางวาจามาถอดรหัสลงในตารางมิติ เพื่อหาค่าอัตราส่วนของอิทธิพลทางอ้อมต่ออิทธิพลทางตรงภายหลังจากผู้วิจัยได้ทำการฝึกวิธีการบันทึกกิริยาร่วมทางวาจาตามเทคนิคของแฟลนเดอร์ส จนมีความเที่ยงในการบันทึกเป็นที่เชื่อถือได้แล้ว ทดสอบนักเรียนแต่ละกลุ่มด้วยแบบสอบสัมฤทธิผลวิชาวิทยาศาสตร์ทุก ๆ ชั่วโมงที่ทำการสอน นำข้อมูลที่ได้จากการทดลองมาวิเคราะห์หาอิทธิพลของกิริยาร่วมทางวาจาในชั้นเรียนที่มีต่อสัมฤทธิผลวิชาวิทยาศาสตร์โดยวิธีวิเคราะห์ความแปรปรวนร่วม ผลการวิจัยปรากฏว่า (1) การสอนโดยใช้อัตราส่วนของอิทธิพลทางอ้อมต่ออิทธิพลทางตรงต่างกัน ทำให้สัมฤทธิผลวิชาวิทยาศาสตร์ต่างกันอย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ .01 (2) สัมฤทธิผลวิชาวิทยาศาสตร์ของกลุ่มที่ได้รับการสอนโดยใช้อัตราส่วนของอิทธิพลทางอ้อมต่ออิทธิพลทางตรงในระดับสูง สูงกว่าสัมฤทธิผลวิชาวิทยาศาสตร์ของกลุ่มที่ได้รับการสอนโดยใช้อัตราส่วนของอิทธิพลทางอ้อมต่ออิทธิพลทางตรงในระดับปานกลางและระดับต่ำอย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ .01 (3) สัมฤทธิผลวิชาวิทยาศาสตร์ของกลุ่มที่ได้รับการสอนโดยใช้อัตราส่วนของอิทธิพลทางอ้อมต่ออิทธิพลทางตรงในระดับปานกลางจะสูงกว่าสัมฤทธิผลวิชาวิทยาศาสตร์ของกลุ่มที่ได้รับการสอนโดยใช้อัตราส่วนของอิทธิพลทางอ้อมต่ออิทธิพลทางตรงในระดับต่ำอย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ .01