แนวแบ่งเขตภาษาไทยถิ่นกลางกับภาษาไทยถิ่นใต้ โดยใช้ศัพท์เป็นเกณฑ์

Abstract

จุดมุ่งหมายของวิทยานิพนธ์นี้คือ การศึกษาการใช้ศัพท์ในบริเวณตั้งแต่อำเภอกุยบุรี จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ จนถึงกิ่งอำเภอท่าตะโก จังหวัดชุมพร เพื่อนำมาหาแนวแบ่งเขตภาษาไทยถิ่นกลางกับภาษาไทยถิ่นใต้ ในการศึกษานี้ผู้วิจัยได้สร้างรายการคำ ซึ่งประกอบด้วยหน่วยอรรถ จำนวน 120 หน่วยอรรถและผู้วิจัยได้ทดสอบว่าหน่วยอรรถเหล่านี้แต่ละหน่วยอรรถแทนด้วยศัพท์ไทยถิ่นกลาง 1 ศัพท์ และศัพท์ไทยถิ่นใต้อีก 1 ศัพท์ ผู้บอกภาษาที่ใช้ในการศึกษานี้มีจำนวน 15 คนซึ่ง เลือกมาโดยมีการควบคุมตัวแปรเชิงสังคม ผู้บอกภาษาเหล่านี้เป็นตัวแทนของจุดเก็บข้อมูล 19 จุดซึ่งได้กำหนดลงในพื้นที่ที่ทำการศึกษาโดยการคัดเลือกอย่างมีหลักเกณฑ์ ผลของการวิจัยแสดงว่าศัพท์ที่ใช้ในบริเวณที่ทำการวิจัยสามารถแบ่งออกเป็น 3 ประเภทคือ 1.ศัพท์ไทยถิ่นกลาง 2.ศัพท์ไทยถิ่นใต้ 3.ศัพท์เฉพาะถิ่นและการหาแนวแบ่งเขตภาษาไทยถิ่นกลางกับภาษาไทยถิ่นใต้โดยใช้ศัพท์เป็นเกณฑ์สามารถหาได้ 2 วิธีคือ 1.การหาแนวแบ่งเขตภาษาไทยถิ่นกลางกับภาษาไทยถิ่นใต้ โดยดูการกระจายของศัพท์ 2.การหาแนวแบ่งเขตภาษาไทยถิ่นกลางกับภาษาไทยถิ่นใต้ โดยการใช้สัดส่วนของการใช้ศัพท์ในภาษาไทยถิ่นกลางกับภาษาไทยถิ่นใต้ในแต่ละจุดเป็นเกณฑ์ และเมื่อนำผลของการหาแนวแบ่งเขตภาษาทั้งสองวิธีมาพิจารณาร่วมกันแล้วพบว่าแนวแบ่งเขตภาษาไทยถิ่นกลางกับภาษาไทยถิ่นใต้โดยใช้ศัพท์เป็นเกณฑ์ นั้นอยู่ระหว่าง บ้านน้ำตก ตำบลห้วยยาง อำเภอทับสะแก กับ บ้านกรูด ตำบลชัยเกษม อำเภอบางสะพาน จังหวัดประจวบคีรีขันธ์