เจตคติที่มีต่อภาวะหมดประจำเดือนและภาวะซึมเศร้า ของสตรีวัยเปลี่ยนในโรงพยาบาลป่าโมก

Abstract

ศึกษาเจตคติที่มีต่อภาวะหมดประจำเดือน และภาวะซึมเศร้าของสตรีวัยเปลี่ยน ตัวแปรอิสระคือ ข้อมูลทางด้านสังคมประชากร สัมพันธภาพและบทบาทในครอบครัว ภาวะสุขภาพ ภาวะของประจำเดือนและปัจจัยด้านจิตสังคม ประชากรตัวอย่างเป็นสตรีวัยเปลี่ยน จำนวน 350 ราย อายุ 45-59 ปี ที่มารับบริการที่แผนกผู้ป่วยนอกโรงพยาบาลป่าโมก โดยใช้แบบวัดภาระซึมเศร้า (HRSR) และแบบวัดเจตคติที่มีต่อภาวะหมดประจำเดือน ที่ผ่านการตรวจสอบความตรงตามเนื้อหาและได้ค่าความเที่ยงเท่ากับ .76 นำมาใช้เป็นเครื่องมือในการวิจัย ผลการวิจัยพบว่า สตรีส่วนใหญ่ (61.4%) มีเจตคติต่อภาวะหมดประจำเดือนในระดับกลาง มีเจตคติระดับต่ำร้อยละ 29.1 ระดับสูงร้อยละ 9.4 และหลังจากวิเคราะห์ข้อมูลโดยการใช้ Multiple Regression Analysis พบว่าตัวแปรที่ยังคงมีสัมพันธ์กับเจตคติอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<0.05) ได้แก่ การศึกษา การมีผู้ที่อยู่ในความอุปการะ และภาวะซึมเศร้า คือสตรีที่มีระดับการศึกษาสูงขึ้น และมีจำนวนผู้ที่อยู่ในความอุปการะมากขึ้น จะมีเจตคติในระดับที่สูงขึ้นด้วย ส่วนสตรีที่มีคะแนนของภาวะซึมเศร้าที่สูงขึ้น จะมีคะแนนเจตคติในระดับที่ต่ำลง พบอัตราการเกิดภาวะซึมเศร้าร้อยละ 18 เป็นภาวะซึมเศร้าเล็กน้อยถึงปานกลางร้อยละ 7.1 ภาวะซึมเศร้ารุนแรงร้อยละ 10.9 และเคยพยายามค่าตัวตาย ร้อยละ 5.7 เมื่อนำปัจจัยต่างๆ มาวิเคราะห์ โดย Multiple Logistic Regression พบว่าปัจจัยที่ยังคงมีความสัมพันธ์กับภาวะซึมเศร้า อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<0.05) ได้แก่ รายได้ ความเพียงพอของรายได้ สภาพความเป็นอยู่ของครอบครัว และสภาวะของประจำเดือน โดยสตรีที่มีรายได้ต่ำกว่า 2,000 บาท/เดือน รายได้ไม่พอใช้จ่าย ครอบครัวไม่มีความสุข ขาดประจำเดือนไม่เกิน 1 ปี เป็นปัจจัยเสี่ยงต่อการเกิดภาวะซึมเศร้า