การออกแบบและประเมินผลแผนที่ภาพนิ่งและภาพเคลื่อนไหวสำหรับเรื่องราวเกี่ยวกับอุทกภัย

Abstract

การศึกษาวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา ออกแบบ สร้าง และประเมินผลการออกแบบแผน ที่ภาพเคลื่อนไหวและแผนที่แบบสถิต ซึ่งจะเน้นการนำตัวแปรเชิงทัศน์แบบพลวัติและแบบสถิตมาใช้ร่วมกันในการออกแบบสัญลักษณ์ เพื่อแสดงเหตุการณ์อุทกภัย ชนิดมีปฏิสัมพันธ์กับผู้ใช้แผนที่ ในการศึกษาวิจัยครอบคลุมการศึกษาทฤษฎีต่างๆ ของการออกแบบแผนที่เฉพาะกิจ (Thematic Maps) และการออกแบบสัญลักษณ์ทางแผนที่ มีการนำมาทฤษฎีมาใช้ในการพัฒนา ออกแบบและสร้างแผนที่แบบสถิตและแผนที่ภาพเคลื่อนไหวด้วยตัวแปรเชิงทัศน์ทั้งสองแบบโดย ได้จัดทำแผนที่จำนวน 9 ชุด ได้แก่ คือแผนที่มูลค่าความเสียหาย แผนที่พื้นที่อันตรายและการ เสียชีวิต แผนที่การเกิดโรค แผนที่ลักษณะภูมิประเทศและระดับน้ำ แผนที่พื้นที่ป่าไม้ แผนที่การ อพยพหนีภัย แผนที่เส้นทางคมนาคมชำรุด แผนที่พายุ และ แผนที่ปริมาณน้ำสะสมในลุ่มน้ำมูล-น้ำชี โดยทำการทดสอบสมบุติฐานว่าระหว่างแผนที่ภาพเคลื่อนไหวและแผนที่แบบสถิตแผนที่ชนิดใด มีความสามารถในการนำเสนอสารสนเทศได้ดีกว่ากัน โดยแบ่งกลุ่มในการศึกษาออกเป็น 2 กลุ่ม คือ กลุ่มที่ดูแผนที่สถิตและกลุ่มที่ดูแผนที่ภาพเคลื่อนไหวกลุ่มละ30 คนโดยการถามคำถามแล้วให้ ตอบคำถาม แล้วทำการเก็บรวบรวมข้อมูลจากการทดลองที่ได้มาประมวลผลทางสถิติ ในการทดสอบสมบุตินี้ได้ใช้การทดสอบทางสถิติแบบ z-test ที่ระดับนัยสำคัญ 0.05 ผลการวิจัยพบว่าแผนที่ทั้งสองแบบ มีความสามารถในการนำเสนอได้ไม่แตกต่างกันในแผนที่มูลค่า ความเสียหาย แผนที่โรคติดต่อ แผนที่ลักษณะภูมิประเทศ และระดับน้ำท่วม แผนที่การอพยพหนีภัย และ แผนที่ปริมาณนำสะสมในลุ่มน้ำมูล-น้ำชี และมีความแตกต่างในการนำเสนอในแผนที่ชุด แผนที่พื้นที่อันตรายและการเสียชีวิต แผนที่พื้นที่ป่าไม้ แผนที่เส้นทางคมนาคมชำรุด และแผนที่พายุ ดังนั้นจึงพบว่าแผนที่เฉพาะกิจและลักษณะพลวัตในบางลักษณะเท่านั้นที่มีความสามารถในการนำเสนอได้ดีกว่าแผนที่สถิต เกี่ยวกับเรื่องราวอุทกภัย ในการออกแบบและสร้างแผนที่ด้วยตัวแปร เชิงทัศน์แบบสถิติและแบบภาพพลวัตที่สามารถประยุกต์ใช้ร่วมกันได้อย่างหลากหลาย