การวิเคราะห์สถิติการเข้าเรียนของประชากรไทย ปีสำมะโนประชากร 1970

Abstract

ความมุ่งหมายของการวิจัยนี้เพื่อประเมินผลงานการให้บริการการศึกษาภาคบังคับแก่ประชากรของประเทศไทย ด้วยการวิเคราะห์สถิติการศึกษาจากการสำรวจสำมะโนประชากร ค.ศ. 1970 ใช้ดัชนีทางการศึกษาสามค่า คือ เรโชการเข้าเรียน เรโชการมาเรียน และ เรโชประสิทธิภาพทางการศึกษา แยกออกเป็นระดับชาติ ภูมิภาค และจังหวัด แล้วเปรียบเทียบผลการวิเคราะห์หนี้กับผลการวิเคราะห์สถิติการศึกษา ปีสำมะโนประชากร 1960 ของ โฮล์มเกรน ได้ข้อค้นพบที่สำคัญ คือ 1. ในปี ค.ศ. 1970 อายุ 7 ปี เป็นแบบฉบับการเข้าโรงเรียนของประชากรส่วนใหญ่ อายุเฉลี่ยมีค่าเป็น 6.86 ซึ่งลดต่ำลงกว่าอายุเฉลี่ยในปี ค.ศ. 1960ประมาณหนึ่งปี 2. ประชากรที่เข้าเรียนในช่วงเวลา 30 ปีที่ผ่านมา ได้เพิ่มจำนวนขึ้นเรื่อยๆ จนอยู่ในระดับที่น่าพอใจ เรโชการเข้าเรียนทั่วราชอาณาจักรมีค่าสูงถึง 95.03% ภาคตะวันออกเฉียงเหนือและภาพกลางมีประชากรเข้าเรียนสูงกว่าปกติ ขณะที่ภาคเหนือและภาคใต้ต่ำกว่าปกติ จังหวัดร้อยเอ็ดมีเด็กเข้าเรียนสูงสุด 99.19% และจังหวัดแม่ฮ่องสอนมีเด็กเข้าเรียนต่ำสุด 51.81% 3. นักเรียนที่มาเรียนจริงจนสำเร็จชั้นประถมปีที่ 4 ยังมีจำนวนน้อยไม่น่าพอใจนัก เรโชการมาเรียนทั่วราชอาณาจักรมีค่าเพียง 71.57% ภาคตะวันออกเฉียงเหนือเท่านั้นที่มีนักเรียนมาเรียนจริงสูงกว่าปกติ เมื่อเปรียบเทียบระหว่างจังหวัดร้อยเอ็ดมีจำนวนนักเรียนมาเรียนจริงสูงสุด 90.96% แม่ฮ่องสอนและพระนครมีนักเรียนมาเรียนจริงต่ำสุดเพียง 36.06% และ 36.20% ตามลำดับ 4. เฉลี่ยทั่วราชอาณาจักร ประสิทธิภาพในการให้บริการการศึกษาแก่ผู้เข้าเรียนได้เรียนจนสำเร็จชั้นประถมปีที่ 4 มีค่าเพียง 75.32% ภาคตะวันออกเฉียงเหนือยังคงมีประสิทธิภาพดังกล่าวสูงกว่าปกติ จังหวัดร้อยเอ็ดมีประสิทธิภาพในการให้บริการการศึกษาสูงสุด 91.70% ขณะที่พระนครมีประสิทธิภาพต่ำสุดเพียง 37.36% 5. เมื่อเปรียบเทียบข้อค้นพบของโฮล์มเกรน ได้ข้อสรุปว่า ทุกจังหวัดมีเด็กเข้าเรียน มาเรียนจริง และประสิทธิภาพในการให้บริการการศึกษาสูงขึ้นกว่าสิบปี ที่แล้วทุกแง่ยกเว้นจังหวัดลพบุรีและอุทัยธานีที่มีเด็กเข้าเรียนเท่าเดิม