วิเคราะห์เดี่ยวจะเข้เพลงกราวใน : กรณีศึกษาทางนางมหาเทพกษัตริยสมุห (ครูบรรเลง สาคริก)

Abstract

จากการวิเคราะห์เดี่ยวจะเข้เพลงกราวใน กรณีศึกษาทางนางมหาเทพกษัตริยสมุห (ครูบรรเลง สาคริก) สรุปผลการวิจัยได้ว่า เพลงกราวใน เป็นเพลงหน้าพาทย์ประกอบกิริยาการเดินทางของตัวละครฝ่ายยักษ์ เป็นเพลงที่ประกอบด้วยเนื้อทำนองและกลุ่มลูกโยนเสียงต่างๆ 10 กลุ่ม 6 เสียง มีคุณลักษณะเหมาะสมในการนำมาประดิษฐ์เป็นทางเดี่ยว เนื่องจากในกลุ่มลูกโยนต่างๆ ที่ปรากฏในเพลงนั้น เปิดอิสระในการคิดประดิษฐ์ทำนองให้พลิกแพลงได้อย่างหลากหลาย ตลอดทั้งมีการเปลี่ยนกลุ่มเสียงภายในตัวเองมากถึง 3 กลุ่มเสียง จึงทำให้เพลงกราวในโดดเด่นในเรื่องของการดำเนินทำนองและระดับเสียง ส่วนในทางเดี่ยวจะเข้นั้นเลือกกลุ่มลูกโยนเพื่อประดิษฐ์เป็นทางเดี่ยวจากทำนองหลักเพียง 8 กลุ่มเท่านั้น เนื่องจากกลุ่มลูกโยนที่ 9 และ 10 เป็นกลุ่มลูกโยนที่ซ้ำเสียงและสำนวนกับกลุ่มลูกโยนที่ 1 และ 2 ตลอดทั้งข้อจำกัดในเรื่องขอบเขตเสียงของเครื่องดนตรี นอกจากนี้ในเรื่องของจังหวะพบว่าในทางเดี่ยวเลือกใช้หน้าทับกราวนอกตีประกอบแทนหน้าทับกราวใน เนื่องจากลักษณะของกระสวนจังหวะที่กระชับเอื้อต่อการบรรเลงในทางเดี่ยว ตลอดทั้งในเรื่องของระดับเสียง พบว่าระดับเสียงที่ใช้ในการบรรเลงเดี่ยวลดลงมาจากปกติ 1 เสียง อนุมานได้ว่าเป็นการลดเพื่อต้องการดึงความปลั่งจำเพาะของจะเข้มาใช้ให้มากที่สุด ส่วนลักษณะของการดำเนินทำนองทั้งหมดยกเว้นในกลุ่มลูกโยนที่ 8 นอกจากนี้พบลักษณะเด่นในเรื่องของการดำเนินทำนองแบบลอยจังหวะ การดำเนินทำนองที่ต้องคาบเกี่ยวด้วยสายลวดในอาการต่างๆ และการดำเนินทำนองที่มีเสียงใดเสียงหนึ่งยืนเป็นพื้น และผันเสียงตกสุดท้ายในแต่ละห้องให้แตกต่างกันออกไป พบการใช้กลวิธีพิเศษต่างๆ มากถึง 11 แบบ เช่น การสะบัด การขยี้ การดีดรูดสาย เป็นต้น ซึ่งผลจากการวิเคราะห์ดังกล่าวนั้น ย่อมเป็นสิ่งยืนยันความเป็นยอดของเดี่ยวจะเข้เพลงกราวในทางนางมหาเทพกษัตริยสมุห (ครูบรรเลง สาคริก) ได้เป็นอย่างดี