ผลของสภาพการณ์แข่งขันต่อพฤติกรรมสร้างสรรค์เชิงความหมาย ของนักเรียนที่มีบุคลิกภาพแบบไมตรีสัมพันธ์

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีจุดมุ่งหมายที่จะศึกษาผลของสภาพการณ์แข่งขันต่อพฤติกรรมสร้างสรรค์เชิงความหมายของนักเรียนที่มีบุคลิกภาพแบบไมตรีสัมพันธ์ต่างกัน โดยมีจุดมุ่งหมายเฉพาะ 3 ประการคือ เพื่อเปรียบเทียบระดับพฤติกรรมสร้างสรรค์เชิงความหมายของ 1) นักเรียนในสภาพการณ์แข่งขันกลุ่ม แข่งขันเดี่ยว และไม่แข่งขัน 2) นักเรียนที่มีบุคลิกภาพแบบไมตรีสัมพันธ์สุงและต่ำในแต่ละสภาพการณ์ข้างต้น และ 3) นักเรียนชายและนักเรียนหญิง กลุ่มตัวอย่างเป็นนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 โรงเรียนสิงห์บุรีจำนวน 144 คน แบ่งนักเรียนเป็น 2 กลุ่ม คือกลุ่มนักเรียนที่มีบุคลิกภาพแบบไมตรีสัมพันธ์สูงและไมตรีสัมพันธ์ต่ำ แต่ละกลุ่มประกอบด้วยนักเรียนชาย 36 คน และนักเรียนหญิง 36 คน เครื่องมือที่ใช้คือแบบสอบไมตรีสัมพันธ์และแบบสอบพฤติกรรมสร้างสรรค์ ดำเนินการสอบใน 3 สภาพการณ์คือสภาพการณ์แข่งขันกลุ่ม แข่งขันเดี่ยว และไม่แข่งขัน การวิเคราะห์ข้อมูลใช้การวิเคราะห์ความแปรปรวมแบบสามทางและทดสอบความแตกต่างของคะแนนเฉลี่ยเป็นรายคู่ด้วยวิธีนิวแมน-คูลส์ ผลการวิจัยสรุปได้ดังนี้ 1. ระดับพฤติกรรมสร้างสรรค์เชิงความหมายของนักเรียนในสภาพการณ์แข่งขันกลุ่ม แข่งขันเดี่ยว และไม่แข่งขัน มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ .01 2. ระดับพฤติกรรมสร้างสรรค์เชิงความหมายของนักเรียนที่มีบุคลิกภาพแบบไมตรีสัมพันธ์สูงและไมตรีสัมพันธ์ต่ำ ในสภาพการณ์ทั้งสาม มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ .01 3. ระดับพฤติกรรมสร้างสรรค์เชิงความหมายของนักเรียนชายและนักเรียนหญิงไม่มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ 4. มีปฎิสัมพันธ์ระหว่างสภาพการณ์และบุคลิกภาพแบบไมตรีสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ .01 แต่ไม่มีปฎิสัมพันธ์ระหว่างเพศกับบุคลิกภาพแบบไมตรีสัมพันธ์ ระหว่างเพศกับสภาพการณ์ และระหว่างเพศ บุคลิกภาพแบบไมตรีสัมพันธ์และสภาพการณ์