การอบรมเลี้ยงดูกับพฤติกรรมการช่วยเหลือตนเองของเด็กวัย 2-3 ปี

Abstract

การวิจัย เชิงบรรยายนมวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างพฤติกรรมการช่วยเหลือ ตนเองของเด็กกับปัจจัยบางประการของเด็กและบิดามารดา วิธีการอบรม เลี้ยงดู ความสอดคล้อง ในการอบรม เลี้ยงดู ตลอดจนสัมพันธ์ภาพของบิดามารดา กลุ่มตัวอย่างคือ เด็กอายุระหว่าง 2 ปี 6 เดือน ถึง 3 ปี 6 เดือน ที่ เข้าเรียนในศูนย์พัฒนาเด็กเล็กของศูนย์สุขวิทยาจิต และโรงพยาบาลราชวิถี จำนาน 77 คน เด็กเหล่านี้เป็นเด็กปกติ มีความสามารถช่วยเหลือตนเอง ตามเกณฑ์ประเมินพัฒนาการของ แบบคัดกรองพัฒนาการเด็กไทย เครื่องมือที่ใช้เป็นแบบสอบถาม บิดาและมารดาเกี่ยวกับ พฤติกรรมการช่วยเหลือตนเองของเด็ก วิธีการอบรมเลี้ยงดูของบิดามารดา และสัมพันธ์ภาพระหว่างบิดามารดา ผลการวิจัยพบว่า กลุ่มตัวอย่างส่วนใหญ่มีคะแนนการช่วยเหลือ ตนเองส่งกว่าเกณฑ์เฉลี่ยใน 2 ด้าน คือ ด้านการขับถ่าย และด้านการทำความสะอาดร่างกายและแต่งตัว แต่มีคะแนนต่ำกว่าหรือ เท่ากับเกณฑ์เฉลี่ยในด้านการรับประทานอาหาร บิดามารดาส่วนใหญ่ เลือกใช้การอบรม เลี้ยงดูแบบประชาธิปไตย โดยที่มารดาจะเป็นผู้ดูแลและดัดสินใจ เรื่องการอบรม เลี้ยงดูในกิจกรรมดังกล่าวของเด็กด้วยตนเองมากที่สุด และพบว่าปัจจัยด้านมารดาบางประการเท่านั้นที่มีความสัมพันธ์กับคะแนนการช่วย เหลือตน เองของเด็กกล่าวคือ ระดับการศึกษาของมารดาและ เวลาที่มารดาทำงานนอกบ้านใช้ดูแลลูก มีความสัมพันธ์กับคะแนนด้านการขับถ่าย (p<.01, p<.05) รายได้ของครอบครัวมีความสัมพันธ์กับคะแนนด้านการรับประทานอาหาร (p< .01) ในขณะที่ปัจจัยด้าน บิดาทุกประการไม่มีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติกับคะแนนการช่วยเหลือตนเองของเด็กในทุกด้าน