ความสัมพันธ์ระหว่างจำนวนเซลล์และส่วนประกอบของเซลล์โพโดไซท์ในปัสสาวะ กับการตอบสนองต่อยาสเตียรอยด์ในผู้ป่วยโรคไตอักเสบเนฟโฟรติก

Abstract

ความเป็นมา: แนวทางการรักษาภาวะไตอักเสบเบื้องต้นในผู้ป่วยไตอักเสบเนฟโฟรติก กำหนดให้รักษาด้วยยาสเตียรอยด์ขนาดสูงซึ่งก่อให้เกิดผลเสียแก่ผู้ป่วยมากมาย ทั้งนี้มีผู้ป่วยบางรายเท่านั้นที่ตอบสนองต่อการรักษาด้วยวิธีดังกล่าว แต่ก็พบว่าสัดส่วนของผู้ป่วยโรคไตอักเสบเนฟโฟรติกที่ดื้อต่อยาสเตียรอยด์ในปัจจุบันเพิ่มสูงขึ้น ดังนั้นหากสามารถค้นพบวิธีทำนายการตอบสนองต่อยาสเตียรอยด์ได้ตั้งแต่ระยะแรก ก็จะสามารถลดจำนวนผู้ป่วยที่ไม่จำเป็นต้องรับยาได้ วิธีการศึกษา: ศึกษาในผู้ป่วยโรคไตอักเสบเนฟโฟรติกจำนวน 20 ราย ตัวอย่างควบคุม 14 ราย โดยแบ่งการศึกษาวิจัยทั้งสิ้น 3 การทดสอบ ได้แก่ การตรวจนับเซลล์ด้วยการทำปฏิกิริยากับ anti-podocalyxin, alpha-smooth muscle actin, และ vascular growth factor (VEGF) จากนั้นตรวจนับด้วยวิธีโฟล ไซโตเมทรี การตรวจระดับวาสคูลาร์ เอ็นโดทีเลียล โกรทแฟกเตอร์ในระดับปัสสาวะ และการศึกษาการแสดงออกของ VEGF ในตะกอนปัสสาวะและชิ้นเนื้อไตด้วยวิธี real time polymerase chain reaction (real-time PCR) ผลการวิเคราะห์ทั้งหมดจะนำมาหาความสัมพันธ์เปรียบเทียบกับผลการตรวจทางคลินิก ผลการศึกษา: จำนวนเซลล์โพโดไซท์และการแสดงออกของ VEGF ทั้งที่ตรวจวัดได้ในปัสสาวะ และการแสดงออกของ VEGF ในตะกอนปัสสาวะและชิ้นเนื้อไต สามารถแบ่งแยกกลุ่มผู้ป่วยไตอักเสบเนฟโฟติกออกจากคนปกติได้อย่างชัดเจน และมีระดับเพิ่มสูงขึ้นในผู้ป่วยที่มีการตอบสนองต่อการรักษาแตกต่างกัน แต่ไม่พบว่ามีระดับการแสดงออกดังกล่าวแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ สรุป: จำนวนเซลล์โพโดไซท์และการแสดงออกของ VEGF สามารถใช้แบ่งแยกกลุ่มผู้ป่วยไตอักเสบเนฟโฟรติกได้ และมีแนวโน้มที่จะสามารถใช้เพื่อทำนายโอกาสของการตอบสนองต่อการรักษาด้วยสเตียรอยด์ออกจากกันได้