ผลกระทบของวัสดุผสมแทรกต่อกำลังของแอสฟัลต์ผสมร้อน

Abstract

ผิวทางในประเทศไทยส่วนใหญ่เป็นผิวทางแบบยืดหยุ่น แอสฟัลติกคอนกรีตที่ใช้อยู่ในปัจจุบันเป็นการผสมร้อนระหว่างแอสฟัลต์ซีเมนต์ AC60/70 กับมวลรวมคละขนาด แต่ในการใช้งานนั้นยังคงพบปัญหาความเสียหายที่ทำให้ถนนชำรุดก่อนเวลาอันควรอันเนื่องมาจากการเปลี่ยนแปลงปริมาณจราจร น้ำหนักบรรทุก และสภาพภูมิอากาศ ด้วยปัญหาดังกล่าว จึงได้มีการนำเทคโนโลยีปรับปรุงคุณภาพแอสฟัลติกคอนกรีตมาใช้ในการเพิ่มคุณสมบัติทางวิศวกรรม ซึ่งหนึ่งในวิธีที่นิยมทำกันมากคือ การปรับปรุงแอสฟัลติกคอนกรีตด้วยการผสมวัสดุผสมแทรก ดังนั้นงานวิจัยนี้มีจุดประสงค์เพื่อศึกษาความเป็นไปได้ในการนำปอร์ตแลนต์ซีเมนต์ และเถ้าลอยมาใช้เป็นวัสดุผสมแทรกในการปรับปรุงคุณภาพของแอสฟัลติกคอนกรีต โดยตัวอย่างแอสฟัลติกคอนกรีตที่ใช้ในการศึกษานี้ใช้ได้จากแอสฟัลต์ 2 ประเภท คือ แอสฟัลต์ซีเมนต์เกรด AC60/70 และแอสฟัลต์ดัดแปลงด้วยโพลิเมอร์มาผสมกับมวลรวมประเภทหินปูน สำหรับการทดสอบเพื่อศึกษาคุณสมบัติทางวิศวกรรมในงานวิจัยนี้ ประกอบไปด้วย การทดสอบมาร์แชลล์ การทดสอบความต้านทานต่อแรงดึงทางอ้อม การทดสอบโมดูลัสคืนตัว และการทดสอบความต้านทานต่อการยุบตัวถาวร โดยทำการทดสอบภายใต้เงื่อนไขการเปลี่ยนแปลงอุณหภูมิที่ 25 และ 55 องศาเซลเซียส และภายใต้เงื่อนไขความชื้น ซึ่งจากการทดสอบได้ข้อสรุปว่า ผลการทดสอบมาร์แชลล์แสดงให้เห็นว่าตัวอย่างที่มีส่วนผสมของปอร์ตแลนด์ซีเมนต์สามารถเพิ่มค่าเสถียรภาพของแอสฟัลต์คอนกรีตได้ดีขึ้น การทดสอบความต้านทานต่อแรงดึงทางอ้อมในอุณหภูมิ 25 องศาเซลเซียส ตัวอย่างที่ผสมวัสดุผสมแทรกไม่มีผลมากนักเมื่อเปรียบเทียบกับตัวอย่างที่ไม่ผสมวัสดุผสมแทรก แต่เมื่อทำการทดสอบที่อุณหภูมิ 55 องศาเซลเซียส ภายใต้เงื่อนไขแบบแห้งและแบบเปียก ตัวอย่างที่ผสมวัสดุแทรกนั้นมีกำลังสูงขึ้นอย่างเห็นได้ชัด สำหรับการทดสอบโมดูลัสคืนตัว ตัวอย่างที่ผสมเถ้าลอยและปอร์ตแลนด์ซีเมนต์จะมีค่าโมดูลัสคืนตัวที่มากขึ้น และสุดท้ายการทดสอบค่าความต้านทานต่อการยุบตัวถาวร พบว่าตัวอย่างที่มีผสมของปอร์ตแลนด์ซีเมนต์มีค่ายุบตัวน้อยกว่าตัวอย่างที่ผสมเถ้าลอยพียงอย่างเดียวในทุกเงื่อนไขการทดสอบ