ปัจจัยที่มีผลต่อประสิทธิผลของการจัดการนันทนาการในมหาวิทยาลัย : รูปแบบสมการโครงสร้าง

Abstract

วัตถุประสงค์ของการวิจัยในครั้งนี้ เพื่อพัฒนาและตรวจสอบความสอดคล้องของรูปแบบสมการโครงสร้างของปัจจัยที่มีผลต่อประสิทธิผลของการจัดการนันทนาการในมหาวิทยาลัย ตามสมมติฐานที่ว่าโมเดลสมมุติฐานทางทฤษฎีสอดคล้องกับข้อมูลเชิงประจักษ์และเพื่อศึกษาน้ำหนักของอิทธิพลทางตรง อิทธิพลทางอ้อมและอิทธิพลรวมของปัจจัยเชิงสาเหตุของปัจจัยที่มีผลต่อประสิทธิผลของการจัดการนันทนาการในมหาวิทยาลัย โมเดลที่ผู้วิจัยพัฒนาขึ้นประกอบด้วยตัวแปรแฝง 5 ตัวแปร และตัวแปรสังเกตได้ 18 ตัวแปร กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยประกอบด้วยผู้บริหาร อาจารย์ และนักศึกษา จำนวน 992 คน ได้มาโดยวิธีการสุ่มตัวอย่างแบบหลายขั้นตอนจากมหาวิทยาลัย 4 กลุ่ม ได้แก่ มหาวิทยาลัยของรัฐและในกำกับ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคล มหาวิทยาลัยราชภัฏ และมหาวิทยาลัยเอกชน เครื่องมือที่ใช้การรวบรวมข้อมูลเป็นแบบสอบถามสำหรับ ผู้บริหาร อาจารย์ และนักศึกษาที่พัฒนาขึ้นและผ่านการตรวจสอบความตรงตามเนื้อหาโดยผู้ทรงคุณวุฒิ มีค่าความสอดคล้องระหว่างความเห็นของผู้ทรงคุณวุฒิระหว่าง 0.80 ถึง 1.00 และตรวจสอบความเที่ยงโดยวิธีการหาสัมประสิทธิ์แอลฟ่าของครอนบาค (Cronbach’s Alpha Coefficient) โดยมีค่าความเที่ยงระหว่าง 0.93-0.97 วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงบรรยาย ด้วยโปรแกรม SPSS V. 15 ตรวจสอบความตรงของรูปแบบสมการโครงสร้างของปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อประสิทธิผลของการจัดการนันทนาการในมหาวิทยาลัย ด้วยโปรแกรม LISREL 8.72 ผลการวิจัยที่สำคัญ สรุปได้ว่า รูปแบบสมการโครงสร้างของปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อประสิทธิผลของการจัดการนันทนาการในมหาวิทยาลัย มีความสอดคล้องกลมกลืนกับข้อมูลเชิงประจักษ์ โดยมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 (X2 =124.75, df=83, p=.048,RMSEA = 0.035, GFI = 0.93, AGFI =0.96) ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อประสิทธิผลของการจัดการนันทนาการในมหาวิทยาลัย ตามลำดับจากมากไปหาน้อย ได้แก่ ปัจจัยด้านลักษณะของมหาวิทยาลัย ปัจจัยด้านสภาพแวดล้อมภายในมหาวิทยาลัย ปัจจัยด้านคุณลักษณะของบุคลากร และปัจจัยด้านนโยบายการบริหารจัดการและการปฏิบัติ โดยมีขนาดอิทธิพลเท่ากับ 0.32, 0.21, 0.14 และ 0.13 ตามลำดับ ทั้งนี้ตัวแปรอิสระในโมเดลสามารถอธิบายความแปรปรวนของประสิทธิผลของการจัดการนันทนาการในมหาวิทยาลัย ได้ ร้อยละ 68