ผลการเปลี่ยนแปลงของค่าคะแนนอาการปวดเข่าลูกสะบ้าและค่าผลลัพธ์การทำงานของข้อต่อลูกสะบ้าหลังได้รับโปรแกรมการออกกำลังกายที่บ้านในนักวิ่งสมัครเล่นเพศชายและเพศหญิงที่มีอาการปวดเข่าลูกสะบ้า

Abstract

งานวิจัยนี้ศึกษาการเปลี่ยนแปลงของค่าคะแนนอาการปวดเข่าลูกสะบ้า (Kujala Score), Pain Scale, ค่า Single Leg Hop Test (SLHT), ค่า Step Down Test (SDT) และค่าอัตราส่วนแบบทำงานของความแข็งแรงกล้ามเนื้อเหยียดเข่าต่อกล้ามเนื้องอเข่า (Functional Qecc/Hcon ratio) หลังได้รับโปรแกรมการออกกำลังกายที่บ้าน 24 สัปดาห์ ในนักวิ่งสมัครเล่นเพศชายและเพศหญิงที่มีอาการปวดเข่าลูกสะบ้า จำนวน 59 คน เป็นเพศชาย 30 คน เพศหญิง 29 คน วัดค่า Kujala Score, Pain Scale, SLHT, SDT และค่า Functional Qecc/Hcon ratio ก่อนเริ่มต้นการออกกำลังกาย (T0) ครบ 8 สัปดาห์ (T8) ครบ 16 สัปดาห์ (T16) และเมื่อสิ้นสุด 24 สัปดาห์ (T24) ผลการศึกษาพบว่า ผู้เข้าร่วมวิจัยทั้งหมดมีค่า Kujala Score เพิ่มขึ้น จากที่ T0 มีค่า 78.95 ± 9.42 และที่ T24 มีค่าเป็น 99.50 ± 0.82, ค่า Pain Scale ที่ T0 มีค่า 5.61±1.43 ที่ T24 มีค่า 0.03±0.18, ค่า SLHT และค่า SDT มีค่าผลลัพธ์เปลี่ยนแปลงดีขึ้น ค่า Functional Qecc/Hcon ratio ที่ T0 มีค่า 1.34 ± 0.20 และ T24 มีค่าเฉลี่ยเพิ่มขึ้นเท่ากับ 1.90 ± 0.12 โดยค่าทั้งหมดมีการเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<0.05) และเมื่อเปรียบเทียบระหว่างเพศชายและเพศหญิง พบว่า ค่า SLHT ค่า SDT และค่า Functional Qecc/Hcon ratio ของเพศชายมีค่าสูงกว่าเพศหญิงในทุกช่วงเวลา โดยมีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<0.05) ผลสรุปได้ว่าการออกกำลังกายตามโปรแกรมการออกกำลังกายที่บ้านเป็นระยะเวลา 24 สัปดาห์ ในนักวิ่งสมัครเล่นที่มีอาการปวดเข่าลูกสะบ้า ทั้งเพศชายและเพศหญิง มีผลช่วยเพิ่มค่า Kujala Score ลดความรู้สึกปวดขณะวิ่ง และเพิ่มประสิทธิภาพการทำงานของข้อเข่าให้ดีขึ้นทุกค่ามีค่าที่ดีขึ้นจากสัปดาห์ที่ 8 สัปดาห์ที่ 16 และสัปดาห์ที่ 24 ตามลำดับ เมื่อเทียบกับก่อนออกกำลังกาย ค่าเหล่านี้ดีขึ้นอย่างมีนัยสำคัญตั้งแต่สัปดาห์ที่ 8 ยกเว้นค่าอัตราส่วนการทำงานของความแข็งแรงกล้ามเนื้อเหยียดเข่าต่อกล้ามเนื้องอเข่าที่ดีขึ้นแต่วัดที่สัปดาห์ที่ 24 เท่านั้น