การศึกษาเปรียบเทียบประสิทธิภาพของยาลีโวเซทิริซีน, เฟ็กโซเฟนาดีน และเดสลอราทาดีน โดยการทดสอบผิวหนังด้วยสารก่อภูมิแพ้ในผู้ป่วยโรคภูมิแพ้โพรงจมูกอักเสบ

ภวรัตน์ แสงอร่าม

Please use this identifier to cite or link to this item: https://cuir.car.chula.ac.th/handle/123456789/6370

Full metadata record

DC Field	Value	Language
dc.contributor.advisor	เกียรติ รักษ์รุ่งธรรม	-
dc.contributor.author	ภวรัตน์ แสงอร่าม	-
dc.contributor.other	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. คณะแพทยศาสตร์	-
dc.date.accessioned	2008-03-24T06:30:40Z	-
dc.date.available	2008-03-24T06:30:40Z	-
dc.date.issued	2548	-
dc.identifier.isbn	9741418841	-
dc.identifier.uri	http://cuir.car.chula.ac.th/handle/123456789/6370	-
dc.description	วิทยานิพนธ์ (วท.ม.)--จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2548	en
dc.description.abstract	ความสำคัญและที่มา : ในปัจจุบันยังไม่มีข้อมูลเปรียบเทียบประสิทธิภาพระหว่างยาลีโวเซทิริซีน เฟ็กโซเฟนาดีน และเดสลอราทาดีน ในการยับยั้งปฏิกิริยาทางผิวหนังต่อการทดสอบด้วยสารก่อภูมิแพ้ วัตถุประสงค์ : เพือศึกษาเปรียบเทียบประสิทธิภาพของยาทั้ง 3 ชนิด หลังจากรับประทานต่อเนื่องเป็นเวลา 7 วัน ในการยับยั้งผลของการทดสอบผิวหนังด้วยสารก่อภูมิแพ้และสารฮีสตามีน ในผู้ป่วยโรคภูมิแพ้โพรงจมูกอักเสบ เครื่องมือและวิธีวิจัย : อาสาสมัคร 20 ราย ทุกรายได้รับการสุ่มลำดับของยา 4 ชนิด : ลีโวเซทิริซีน 5 มก. เฟ็กโซเฟนาดี 180 มก. เดสลอราทาดีน 5 มก. และยาหลอก เพื่อรับประทานวันละเม็ดเป็นเวลาชนิดละ 7 วัน สลับกับช่วงเว้นยาครั้งละ 7 วัน ประเมินผลทดสอบผิวหนังวิธีสะกิด (ด้วยสารฮีสตามีน และสารก่อภูมิแพ้ชนิดไรฝุ่นหรือแมลงสาบ) ในวันแรกของการเข้าร่วมการวิจัย และที่เวลา 24 ชั่วโมงหลังจากรับประทานยาแต่ละชนิดครบ 7 วันแล้ว ผลการวิจัย : ยาต้านฮีสตามีนทั้ง 3 ชนิดสามารถลดขนาดของปฏิกิริยาตุ่มนูนและรอยแดง จากการทดสอบผิวหนังด้วยสารก่อภูมิแพ้ หรือสารฮีสตามีน ได้ดีกว่ายากลอกอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ยาลีโวเซทิริซีนมีประสิทธิภาพดีที่สุดในการยับยั้งผลของฮีสตามีนที่ผิวหนัง (ค่าเฉลี่ยการลดลงของความยาวเส้นผ่านสูนย์กลางตุ่มนูนโดยยาลีโวเซทิรีซีนคิดเป็น 57.2% สูงกว่าผลจากยาเดสลอราทาดีน และเฟ็กโซเฟนาดีนซึ่งคิดเป็น 39.7% ; p<0.05 และ 22.7 ; p=0.001 ตามลำดับ) ยาทั้ง 3 ชนิดมีผลในการยับยั้งปฏิกิริยาจากสารก่อภุมิแพ้ไม่แตกต่างกันทางสถิติ (ค่าเฉลี่ยการลดลงของเส้นผ่านศูนย์กลางตุ่มนูน คิดเป็น 37.5%, 32. 9% และ 22.4% หลังได้รับยาลีโวเซทิริซีน เดสลอราทาดีน และเฟ็กโซเฟนาดีน ตามลำดับ) สรุปผลการวิจัย : ลีโวเซทิริซีนให้ผลดีกว่าเดสลอราทาดีน และเดสลอราทาดีนดีกว่าเฟ็กโซเฟนาดีน เมื่อเปรียบเทียบโดยการทดสอบผิวหนังด้วยฮีสตามีน ที่เวลา 24 ชั่วโมงหลังได้รับยาครบ 7 วัน แต่ยาทั้ง 3 ชนิดไม่แตกต่างกัน เมื่อเปรียบเทียบโดยการทดสอบด้วยสารก่อภูมิแพ้ ทั้งนี้ควรมีวิจัยเปรียบเทียบแบบสุ่มที่มีขนาดตัวอย่างเพียงพอ เพื่อเปรีบเทียบประสิทธิภาพทางคลินิกต่อไป	en
dc.description.abstractalternative	Background : Third generation H1-antihistaminies are relevant in treatment of allergic rhinitis owing to the improved specificity, tolerability and safety profile. There is no comparative study of antiallergenic effect among these agents. Objective : To compare their efficacy at steady state by measuring wheal and flare reactions from skin prick tests in atopic patients. Methods: Onec-daily levocetirizine 5 mg, fexofenadine 180 mg, desloratadine 5 mg or placebo were given to 20 allergic rhinitis patients for 7 days in a crossover, randomized, evaluator-blinded fashion, Wheal and flare responses to histamine and aeroallergens (house dust mites or cockroach) were measured at baseline and at 24 hours after the last does of each antihistamines. A 7-day washout period was applied between each treatment period. Results: The overall effect of each drug was evaluated by the %reduction of diameters of wheals and flares. Levocetirizine was the most effective drug in suppressing the responses of histamine. The mean %reduction of wheal diameters were 57.2, compared to 39.67 (p<0.05) and 22.7 (p =0.001) after treatment with desloratadine and fexofenadine, respecticely. There was no statistically significant difference between the efficacy of these drugs on allergen-induced reactions. The mean %reduction of wheal diameters were 37.5, 32.9 and 22.4, respectively. Conclusion : Levocetirizine has in vivo antihistaminic effect superior to desloratadine and fexofenadine. However, there was no significant difference in anti-allergenic effect when evaluated by skin tests after continuous use for 7 days. A randomized trial comparing their efficacy on allergic rhinitis treatment is warranted.	en
dc.format.extent	1557159 bytes	-
dc.format.mimetype	application/pdf	-
dc.language.iso	th	es
dc.publisher	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย	en
dc.rights	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย	en
dc.subject	เยื่อจมูกอักเสบจากภูมิแพ้	en
dc.subject	สารต้านฮิสตะมีน	en
dc.subject	การทดสอบทางผิวหนัง	en
dc.subject	สารก่อภูมิแพ้	en
dc.title	การศึกษาเปรียบเทียบประสิทธิภาพของยาลีโวเซทิริซีน, เฟ็กโซเฟนาดีน และเดสลอราทาดีน โดยการทดสอบผิวหนังด้วยสารก่อภูมิแพ้ในผู้ป่วยโรคภูมิแพ้โพรงจมูกอักเสบ	en
dc.title.alternative	Comparison of efficacy at steady state of levocetirizine, fexofenadine and desloratadine on aeroallergen-induced wheal and flare responses in allergic rhinitis patients	en
dc.type	Thesis	es
dc.degree.name	วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต	es
dc.degree.level	ปริญญาโท	es
dc.degree.discipline	อายุรศาสตร์	es
dc.degree.grantor	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย	en
dc.email.advisor	Kiat.R@Chula.ac.th, rkiat@chula.ac.th	-
Appears in Collections:	Med - Theses

Files in This Item:

File	Description	Size	Format
Pavarat_Sa.pdf		1.52 MB	Adobe PDF	View/Open

Show simple item record