Please use this identifier to cite or link to this item:
https://cuir.car.chula.ac.th/handle/123456789/6440
| Title: | ผลของการรับรู้ความสามารถของตนและการฝึกกำหนดลมหายใจต่อความเร็วในการวิ่งระยะสั้นของนักเรียนโรงเรียนกีฬา |
| Other Titles: | The effect of self-efficacy and deep breath training on short-running speed of sport school students |
| Authors: | อัจศรา ประเสริฐสิน |
| Advisors: | สมโภชน์ เอี่อมสุภาษิต |
| Other author: | จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. คณะจิตวิทยา |
| Advisor's Email: | Sompoch.I@chula.ac.th |
| Subjects: | ความสามารถในตนเอง การวิ่ง การหายใจ |
| Issue Date: | 2546 |
| Publisher: | จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย |
| Abstract: | การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาถึงผลของการรับรู้ความสามารถของตนและการฝึกกำหนดลมหายใจต่อเวลาในการวิ่งระยะสั้นของนักเรียนโรงเรียนกีฬา กลุ่มตัวอย่างเป็นนักเรียนโรงเรียนกีฬา กรุงเทพมหานคร จำนวน 24 คน แบ่งเป็น กลุ่มควบคุมและกลุ่มทดลอง กลุ่มละ 12 คน การทดลองใช้ ABA control group design ใช้สถิติ t-test และ binomial test ในการวิเคราะห์ข้อมูล ผลการวิจัยพบว่า 1. นักกีฬาวิ่งระยะสั้นที่ได้รับการฝึกจะมีการรับรู้ความสามารถของตนสูงกว่ากลุ่มที่ไม่ได้รับการฝึก อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 2. นักกีฬาวิ่งระยะสั้นที่ได้รับการฝึกให้รับรู้ความสามารถของตนและการฝึกกำหนดลมหายใจจะใช้เวลาในการวิ่งน้อยกว่ากลุ่มที่ไม่ได้รับการฝึก อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 3. หลังจากที่ได้รับการฝึกนักกีฬาวิ่งระยะสั้นจะมีการรับรู้ความสามารถของตนสูงกว่าก่อนที่จะได้รับการฝึก อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 4. หลังจากที่ได้รับการฝึกให้รับรู้ความสามารถของตนและการฝึกกำหนดลมหายใจแล้ว นักกีฬาวิ่งระยะสั้นจะใช้เวลาในการวิ่งลดลงกว่าก่อนได้รับการฝึก อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 |
| Other Abstract: | The purpose of this research was to study the effect of self-efficacy and deep breath training on the short-distance running speeds of sports school students. The subjects comprised 24 students in a sports school in Bangkok. All of them were divided into experimental group and control group with 12 each. An ABA control group design was applied. The data was analyzed using a t-test and a binomial test. Results were as follows: 1. Trained sprinters had significantly more self-efficacy than untrained sprinters (p<.05). 2. Trained sprinters had significantly faster short-distance running speeds than untrained sprinters (p<.05). 3. Sprinters had significantly more self-efficacy after training than before training (p<.05). 4. Sprinters had significantly faster short-distance running speeds after training than before training (p<.05). |
| Description: | วิทยานิพนธ์ (ศศ.ม.)--จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2546 |
| Degree Name: | ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต |
| Degree Level: | ปริญญาโท |
| Degree Discipline: | จิตวิทยาพัฒนาการ |
| URI: | http://cuir.car.chula.ac.th/handle/123456789/6440 |
| ISBN: | 9741748663 |
| Type: | Thesis |
| Appears in Collections: | Psy - Theses |
Files in This Item:
| File | Description | Size | Format | |
|---|---|---|---|---|
| Ujsara.pdf | 2.3 MB | Adobe PDF | View/Open |
Items in DSpace are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.