การศึกษาระดับเอ็มอาร์เอ็นเอของอินเตอร์เฟียรอนแอลฟาในผื่นดีแอลอีโดยเปรียบเทียบกับผิวหนังของคนปกติและผิวหนังปกติของผู้ป่วยดีแอลอี

Abstract

ความสำคัญและที่มาของการวิจัย : การศึกษาวิจัยในปัจจุบันพบว่าอินเตอร์เฟียรอนแอลฟา มีบทบาทในกระบวนการเกิดผื่นแอลอี. อินเตอร์เฟียรอนแอลฟาเป็นสารเคมีในร่างกายตัวหนึ่งที่เกี่ยวข้องกับภูมิต้านทาน. เซลล์พลาสมาไซตอยด์เด็นไดร์ติคสะสมอยู่ในผื่นแอลอี สันนิษฐานว่าน่าจะเป็นเซลล์ที่กระตุ้นการสร้างอินเตอร์เฟียรอนแอลฟาในผื่นแอลอี วัตถุประสงค์ในการวิจัย : ศึกษาระดับเอ็มอาร์เอ็นเอของอินเตอร์เฟียรอนแอลฟาในผื่นดีแอลอี โดยเปรียบเทียบกับผิวหนังของคนปกติและผิวหนังปกติของผู้ป่วยดีแอลอี วิธีการทำวิจัย : วิเคราะห์ปริมาณ เอ็มอาร์เอ็นเอจากการตัดชิ้นเนื้อผู้ป่วยที่ได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นโรคดีแอลอีจำนวน 15 คน(เพศหญิง 13 คน, เพศชาย 2 คน)และคนผิวหนังปกติซึ่งเป็นกลุ่มควบคุมจำนวน 12 คน (เพศหญิงทั้งหมด) โดยเปลี่ยนเอ็มอาร์เอ็นเอไปเป็นซีดีเอ็นเอ และทำปฏิกิริยาลูกโซ่โพลีเมอร์เรสแบบบอกปริมาณโดยใช้วิธีของ ไซเบอร์กรีน และ แทคแมน ผลวิจัย : ระดับอินเตอร์เฟียรอนแอลฟามีความสัมพันธ์กับผื่นดีแอลอี ผลการศึกษาวิจัยนี้พบว่าระดับเอ็มอาร์เอ็นเอของอินเตอร์เฟียรอนแอลฟาของผื่นดีแอลอีมีความแตกต่างกันกับผิวหนังปกติอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (P=0.04) ซึ่งพบว่าระหว่างผื่นดีแอลอีกับผิวหนังปกติของผู้ป่วยดีแอลอี และ ผิวหนังปกติของผู้ป่วยดีแอลอีกับผิวหนังปกติ ไม่มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (P=0.30 และ P=0.39 ตามลำคับ สรุปผลการวิจัย : จากผลการศึกษาวิจัยนี้บ่งชี้ว่าระดับอินเตอร์เฟียรอนแอลฟาเป็นสารเคมีในร่างกายตัวหนึ่งที่มีบทบาทสำคัญต่อการเกิดโรคดีแอลอี และอาจนำไปสู่การรักษาโรคดีแอลอีในอนาคตได้